bekken

Niet te verwarren met: Becken

• Geluid:  bekken    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈbɛkə(n) / (2 lettergrepen)

• bek·ken

• Leenwoord uit het middeleeuws Latijn, in de betekenis van ‘kom’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1240 ^[1]
• In de betekenis van ‘slaginstrument’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1881 ^[1]
• Leenwoord uit het middeleeuws Latijn, in de betekenis van ‘ring van de heupbeenderen’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1702 ^[1]

het bekken o

1. vrij ondiepe maar brede ronde schaal
2. (anatomie) het gebeente tussen beide heupen

   • Mensen hebben een nauw bekken en dat kan bij de geboorte van een kind een groot probleem zijn. 

3. (muziekinstrument) een slaginstrument bestaande uit een metalen schaalvormige voorwerp

   • Bekkens worden los gebruikt maar ook per twee tegen elkaar geslagen. 

4. (geologie) (aardrijkskunde) glooiende laagte, bodeminzinking, stroomgebied

• 
  Een bekken of doopvont.
• 
  Het bekken van een mens.
• 
  Een bekken is een slaginstrument.
• 
  Het bekken van Heerlen (bij de H).

• bekkenblessure, bekkenbodem, bekkenbreuk, bekkenfractuur, bekkengordel, bekkeninstabiliteit, bekkenpijn
• bekkenist, bekkenslag

de bekken mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord bek

bekken

1. op een enthousiaste manier zoenen

   • Pieter stond in de hoek te bekken met die blondine. 

2. goed in de mond liggen

   • Die titel bekt niet lekker en kan beter veranderd worden. 

• afbekken, blauwbekken, geilbekken, lekkerbekken, schuimbekken

• Het woord bekken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "bekken" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.