huilen

• Geluid:  huilen    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈhœylə(n) / (2 lettergrepen); /ɦœy̯lə(n)/

• hui·len

• In de betekenis van ‘schreien, janken’ voor het eerst aangetroffen in 1287 ^[1][2]

huilen

1. inergatief traanvocht uitscheiden als gevolg van een negatieve emotie zoals verdriet of pijn, of soms juist als uiting van vreugde of opluchting

   • Maar hij huilde niet. Het heeft immers geen zin te huilen over dingen die toch niet meer ongedaan gemaakt kunnen worden? ^[3] 

   ▸ Toen ik begreep dat Stalin gestorven was, keerde ik luid huilend terug naar mama thuis.^[4]

2. inergatief (dierengeluid) het geroep van wolven
3. onpersoonlijk, (meteorologie) (van de wind) veel lawaai maken

   • De wind huilde en floot door de kieren in de wanden. ^[5] 

• huilen om

• wenen, krijten, schreien

• huiliehuilie, huilie huilie
• snikken

• uithuilen

• gehuil, huilbaby, huilbui, huilbuis, huiler, huilerig, huilfilm, huilmuil, huiltoon

"traanvocht uitscheiden"

• Het huilen staat nader dan het lachen

• Het is om te huilen

• huilen met de pet op

"geroep van wolven"

• Huilen met de wolven in het bos

• Het woord huilen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "huilen" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.