kennen
Hallo, je bent hier gekomen op zoek naar de betekenis van het woord kennen. In DICTIOUS vind je niet alleen alle woordenboekbetekenissen van het woord kennen, maar kom je ook meer te weten over de etymologie, de kenmerken en hoe je kennen in enkelvoud en meervoud uitspreekt. Alles wat je moet weten over het woord kennen is hier. De definitie van het woord kennen zal u helpen preciezer en correcter te zijn bij het spreken of schrijven van uw teksten. Kennis van de definitie vankennen, maar ook van die van andere woorden, verrijkt uw woordenschat en verschaft u meer en betere taalkundige bronnen.
- ken·nen
- In de betekenis van ‘weten’ voor het eerst aangetroffen in 901 [1]
- Van het Proto-Germaanse kannjan-, een causatief van de wortel waar ook kunnen uit is ontstaan. [2]
|
|
| stamtijd | ||
|---|---|---|
| onbepaalde wijs |
verleden tijd |
voltooid deelwoord |
| kennen |
kende |
gekend |
| zwak -d | volledig | |
kennen
- overgankelijk bekend, vertrouwd zijn met
- Ken je de nieuwe overburen al?
- ▸ Tijdens het koken zat iedereen elkaar continu te stangen alsof we elkaar al jaren kenden.[3]
- overgankelijk door studie of oefening geleerd hebben
- Ik ken de leerstof grondig genoeg.
- het wel moeten ~: vaak ergens door getroffen worden
- Je hebt het de laatste maanden wel moeten kennen, zeg! Eerst die ziekte, nu weer dat ongeluk!
- overgankelijk iets ondervinden, doormaken, ervaren
- In de jaren tachtig kende Nederland een langdurige crisis.
- bekennen, erkennen, herkennen, miskennen, onderkennen, ontkennen, terugkennen, toekennen, verkennen, vrijkennen
|
1. bekend, vertrouwd zijn met
2. door studie of oefening geleerd hebben
- Het woord kennen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "kennen" herkend door:
| 100 % | van de Nederlanders; |
| 99 % | van de Vlamingen.[4] |
- ↑ "kennen" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ kennen op website: Etymologiebank.nl
- ↑ Tim Voors“Alleen, De Pacific Crest Trail te voet van Mexico naar Canada”, eBook: Mat-Zet bv, Soest (2018), Fontaine Uitgevers
- ↑
Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
Geluid: kennen (hulp, bestand), kennen (hulp, bestand)
- IPA: /ˈkɛnən/
- ken·nen
- erfwoord Ontwikkeld uit Oudhoogduits kennen (uit Germaans *kannijanan, zie ook bovenstaande) voor het eerst aangetroffen in de 9e eeuw, met het voorvoegsel bi- in de 8e eeuw. [1]
| stamtijd | ||
|---|---|---|
| infinitief | verleden tijd |
voltooid deelwoord |
| kennen /ˈkɛnən/ |
kannte /ˈkantə/ |
gekannt /gəˈkant/ |
| zwak | volledig | |
kennen
- overgankelijk kennen, bekend, vertrouwd zijn met
- ↑
Weblink bron kennen in: Wolfgang Pfeifer et al.Etymologisches Wörterbuch des Deutschen (1993), digitalisierte und von Wolfgang Pfeifer überarbeitete Version im Digitalen Wörterbuch der deutschen Sprache op dwds.de
