kous

• Geluid:  kous    (hulp, bestand)
• IPA: / kɑus / (1 lettergreep)
  • (Noord-Nederland): /kʌʊ̯s/
  • (Vlaanderen, Brabant): /kɔʊ̯s/, /kɔ:s/
  • (Limburg): /kaʊ̯s/

• kous

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘sok’ voor het eerst aangetroffen in 1240 ^[1]
• Ontleend aan het Picardische cauce, dat net als het Franse chausse ontwikkeld is uit het Latijnse calceus.

de kous v / m

1. (kleding) een aansluitend, meer of minder elastisch kledingstuk dat de voet en (een deel van) het been bedekt

   • Er zit een gat in mijn kous. 

2. een hulpmiddel om een brandstof in licht om te zetten, dat deel uitmaakt van een olie- of petroleumlamp

• wiek, pit, kousje

• sok

• beenwarmer

• achterkousig, kousbroek, kousenband, kousenbroek, kousenvoet, kousophouder, kousvoeteling

• Daarmee is de kous af.

∗ Docent Lagergren vermeldde het terloops bij de eerste les en daarmee was de kous af.^[2]

• De kous op de kop krijgen

• Het naadje van de kous willen weten

• Met de kous op de kop thuiskomen

• Het woord kous staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "kous" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.