minnelijk

• Geluid:  minnelijk    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈmɪnələk / (3 lettergrepen)

• min·ne·lijk

• van Middelnederlands minnelijc; op te vatten als afgeleid van  minne zn  "liefde" of  minnen ww  met het achtervoegsel -lijk ^[1]

minnelijk

1. op een vriendelijke manier, zonder dwang

   • Maar Bruyns wilde zijn compagnon niet vervolgen, doch tot een minnelijke schikking komen, die niet erg minnelijk was, d.w.z. van de gelegenheid gebruik maken om de vennootschap te ontbinden en zelf de zeepziederij ‘De Kroon’ en het woonhuis van Kohlbrugge, beide gelegen ‘Op het Water’ (het Damrak), tussen de Oude en de Nieuwe Brug, in handen te krijgen. ^[2]

2. (verouderd) (van een persoon) zich vriendelijk gedragend

   • Wie komt me hier
     met zulk een gloed van liefde naderen?
     Zo gij een geest zijt of een dier,
     ontmom, vertoon u. Laat me kennen
     wie mij dus minnelijk begroet. ^[3]

3. (verouderd) om van te houden

   • Daar wachtte zij den prins harer droomen, dien zij nimmer nog had gezien, maar dien men haar bezongen had - haar vaders broeders zoon - als jeugdig en minnelijk en lieflijk: mannelijk als vrouwelijk zij zelve was. ^[4]

• in der minne, vriendschappelijk
• charmant, minzaam, vriendelijk
• aantrekkelijk, beminnelijk, bevallig, charmant, lief

•  minnelijke schikking
  zonder uitspraak van een rechter

• Noors: minnelig ^[5]

• Het woord minnelijk staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "minnelijk" herkend door: