schoon

• Geluid:  schoon    (hulp, bestand)
• IPA: / sxon / (1 lettergreep); /sxoːn/

• schoon

• erfwoord via Middelnederlands schone / scone van Oudnederlands skoni, in de betekenis van ‘rein, mooi’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 901 ^{[1] [2] [3] [4]}

schoon

1. mooi, loffelijk (vooral in Vlaanderen en Limburg)

   • Iets in schoon Vlaams zeggen. 

2. net, proper, rein, milieuvriendelijk (vooral in Nederland)

   ▸ Het afwaswater werd tijdens het eten op het vuur verwarmd waarmee ik na de maaltijd de aangekoekte pannen schoon schrobde.^[5]

• (intensivering) inschoon, overschoon
• (intensivering) beeldschoon, wonderschoon
• (intensivering) brandschoon, krekschoon
• duizendschoon, kaarsschoon, landschapsschoon, natuurschoon, zilverschoon

• De kans schoon zien

• De schone taak hebben om

• Er schoon genoeg van hebben

schoon

1. bijwoordelijk deel van een scheidbaar werkwoord proper, gereinigd

   • schoonwrijven: hij trachtte zijn jas schoon te wrijven. 

schoon

1. (verouderd) hoewel, ofschoon

   • Jantje zag eens pruimen hangen,
     O! als eieren zo groot.
     't Scheen, dat Jantje wou gaan plukken,
     Schoon zijn vader 't hem verbood.  ^[6]

schoon

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van schonen
   

   • Ik schoon. 

2. gebiedende wijs van schonen
   

   • Schoon! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van schonen
   

   • Schoon je? 

• Het woord schoon staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "schoon" herkend door: