tuigen

• Geluid:  tuigen    (hulp, bestand)

• tui·gen

tuigen

1. (verouderd) eruitzien

   • Hy hadt een kort gesneden pruikje op, dat niet onäartig tuigde, met een groot, breet, vry vurig aangezicht ^[1] 

2. (verouderd) het ergens op aanbrengen van benodigdheden of versieringen

   • Ze waren nog bezig met het tuigen van de kerstboom. 

3. overgankelijk (scheepvaart) een zeilschip een bepaald tuigage geven

   • Tientallen jaren voer het schip vracht op de motor, totdat een liefhebber het schip kocht en het weer tuigde als zeilschip. 

4. (dichterlijk) getuigen

   • Hij leefde in u, hij wou niets anders zijn
     Dan de onlichaamlijk-stoffelooze geest
     Die door hand en penseel tuigde van u.^[2] 

5. inergatief (veeteelt) geschikt zijn voor arbeid in een tuig van een paard

   • in de herfst werd er op Wychen - Hedel - of Gorcummarkt een „grasperd" gekocht, dat in de loop van winter en lente ,,aangeleerd" en na een of twee jaar, indien het goed tuigde en voor „vierkant eerlijk" kon worden meegegeven, met een flinke winst verkocht werd. . 

6. overgankelijk (veeteelt) een dier inspannen in een tuig

   • Dat paard wordt getuigd. 

• aankleden, aanvullen, afwerken, gereedmaken, opsieren,toevoegen, tooien
• optuigen, toetakelen, toerusten
• inspannen

• aftakelen, aftuigen, onttakelen
• uitspannen

• aantuigen, aftuigen, betuigen, getuigen, intuigen, onttuigen, optuigen, overtuigen, vertuigen

• getuig, tuigage, tuigdorp, tuighuis, tuigleer, tuigmeester, tuigpaard

• ondertuigd, overtuigd

• scheepsbouw, zeilen, zeiljacht, zeilschip
• halster, hoofdstel, koets, paard, rijtuig, span, teugel, zadel

de tuigen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord tuig

• Het woord tuigen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "tuigen" herkend door: