wijzen

• Geluid:  wijzen    (hulp, bestand)

• wij·zen

• In de betekenis van ‘aanduiden (met de vinger)’ voor het eerst aangetroffen in 901 ^{[1] [2]}

wijzen

1. inergatief met de (wijs)vinger, hand of arm in een richting duiden

   • De man wees naar de klok. 

   ▸ `Sinterklaas,' zei het nieuwe Pietje, 'in een hol, hoog in de bergen, woont een heks die toverdranken maakt. Zal ik u de weg wijzen?'^[3]

   ▸ Als ik de volle maan zie sla ik vreemd genoeg altijd een kruis, kus mijn duim en wijs naar de maan als gebaar van dankbaarheid voor de rijke ervaringen in mijn leven en de mensen om mij heen.^[4]

• miswijzing, wijsvinger, wijzer, wijzing

de wijzen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord wijs
2. meervoud van het zelfstandig naamwoord wijze

• Het woord wijzen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "wijzen" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.