wond

• Geluid:  wond    (hulp, bestand)
• IPA: / wɔnt / (1 lettergreep)
  • (Noord-Nederland): /ʋɔnt/
  • (Vlaanderen, Brabant): /β̞ɔnt/
  • (Limburg): /wɔnd/

• wond

• In de betekenis van ‘kwetsuur’ voor het eerst aangetroffen in 901 ^{[1] [2]}

de wond v / m

1. (medisch) een beschadiging in of aan het lichaam

   • Door zijn val had hij een diepe wond in zijn been. 

   ▸ Als ik soms tot wel twee weken achter elkaar in de wildernis zou moeten overleven, zou het goed zijn als ik wist hoe ik mijn eigen wonden moest dichtnaaien zoals Rambo.^[3]

• wonde

• gewond, wondbehandeling, wondhaak, wondijzer, wondinfectie, wondklaver, wondkoorts, wondroos, wondverzorging, wondvocht

• Een pleister op de wond

• De wonden likken

∗ Maar Duitsland spaarde hen en liet hen ongestoord naar hun eiland vliegen om hun wonden te likken.^[4]

• zachte heelmeesters maken stinkende wonden

• Zout in de wond strooien

wond

1. enkelvoud verleden tijd van winden
   

   • Ik wond. 
     
   • Jij wond. 
     
   • Hij, zij, het wond. 

wond

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van wonden
   

   • Ik wond. 

2. gebiedende wijs van wonden
   

   • Wond! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van wonden
   

   • Wond je? 

wond ^[5]

1. gewond

• Het woord wond staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "wond" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.