Flexion:ridere

Hallo, Sie haben hier nach der Bedeutung des Wortes Flexion:ridere gesucht. In DICTIOUS findest du nicht nur alle Wörterbuchbedeutungen des Wortes Flexion:ridere, sondern erfährst auch etwas über seine Etymologie, seine Eigenschaften und wie man Flexion:ridere in der Einzahl und Mehrzahl ausspricht. Hier finden Sie alles, was Sie über das Wort Flexion:ridere wissen müssen. Die Definition des Wortes Flexion:ridere wird Ihnen helfen, beim Sprechen oder Schreiben Ihrer Texte präziser und korrekter zu sein. Wenn Sie die Definition vonFlexion:ridere und die anderer Wörter kennen, bereichern Sie Ihren Wortschatz und verfügen über mehr und bessere sprachliche Mittel.

ridere (Konjugation) (Italienisch)

Konjugation des Verbes ridere:

Indikativ - indicativo
Präsens
presente
Imperfekt
imperfetto
Historisches Perfekt
passato remoto
Futur I
futuro semplice
io rido ridevo risi riderò
tu ridi ridevi ridesti riderai
lui/ lei ride rideva rise riderà
noi ridiamo ridevamo ridemmo rideremo
voi ridete ridevate rideste riderete
loro ridono ridevano risero rideranno
Perfekt
passato prossimo
Plusquamperfekt
trapassato prossimo
Historisches Plusquamperfekt
trapassato remoto
Futur II
futuro anteriore
io ho riso avevo riso ebbi riso avrò riso
tu hai riso avevi riso avesti riso avrai riso
lui/ lei ha riso aveva riso ebbe riso avrà riso
noi abbiamo riso avevamo riso avemmo riso avremo riso
voi avete riso avevate riso aveste riso avrete riso
loro hanno riso avevano riso avevano riso avranno riso
Konditional - conditionale, Konjunktiv - congiuntivo und Imperativ - imperativo
Konditional
condizionale presente
Konjunktiv Präsens
congiuntivo presente
Konjunktiv Imperfekt
congiuntivo imperfetto
Imperativ
imperativo
io riderei rida ridessi
tu rideresti rida ridessi ridi
lui / lei riderebbe rida ridesse rida
noi rideremmo ridiamo ridessimo ridiamo
voi ridereste ridiate rideste ridete
loro riderebbero ridano ridessero ridano
Konditional II
condizionale passato
Konjunktiv Perfekt
congiuntivo passato
Konjunktiv Plusquamperfekt
congiuntivo trapassato
io avrei riso abbia riso avessi riso
tu avresti riso abbia riso avessi riso
lui/ lei avrebbe riso abbia riso avesse riso
noi avremmo riso abbiamo riso avessimo riso
voi avreste riso abbiate riso aveste riso
loro avrebbero riso abbiano riso avessero riso
Partizip - participio, Gerundium - gerundio und Infinitiv - infinito
Partizip Präsens
participio presente
ridente
Partizip Perfekt
participio passato
riso
Gerundium Präsens
gerundio presente
ridendo
Gerundium Perfekt
gerundio passato
avendo riso
Infinitiv Präsens
infinito presente
ridere
Infinitiv Perfekt
infinito passato
avere riso


rīdēre (Konjugation) Latein

zurück zu ridere


Infinite Formen

Infinitive
Infinitiv Präsens Infinitiv Perfekt Infinitiv Futur
Aktiv rīdēre rīsisse rīsūrum, -am, -um esse
Passiv rīdērī rīsum, -am, -um esse rīsum īrī
Partizipien
Präsens Aktiv Perfekt Passiv Futur Aktiv
rīdēns rīsus, -a, -um rīsūrus, -a, -um
Gerundium, Gerundivum, Supina
Gerundium Gerundivum Supinum I Supinum II
rīdendī rīdendus, -a, -um rīsum rīsū


Finite Formen

Imperativ
Person Präsens Futur
Aktiv Passiv Aktiv Passiv
Sg. 2. Pers. rīdē! rīdēre! rīdētō! rīdētor!
Sg. 3. Pers. rīdētō! rīdētor!
Pl. 2. Pers. rīdēte! rīdēminī! rīdētōte!
Pl. 3. Pers. rīdentō! rīdentor!


Indikativ und Konjunktiv
Präsens
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. rīdeō rīdeam rīdeor rīdear
Sg. 2. Pers. rīdēs rīdeās rīdēris rīdeāris
Sg. 3. Pers. rīdet rīdeat rīdētur rīdeātur
Pl. 1. Pers. rīdēmus rīdeāmus rīdēmur rīdeāmur
Pl. 2. Pers. rīdētis rīdeātis rīdēmini rīdeāminī
Pl. 3. Pers. rīdent rīdeant rīdentur rīdeantur
Text
Imperfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. rīdēbam rīdērem rīdēbar rīdērer
Sg. 2. Pers. rīdēbās rīdērēs rīdēbāris rīdērēris
Sg. 3. Pers. rīdēbat rīdēret rīdēbātur rīdērētur
Pl. 1. Pers. rīdēbāmus rīdērēmus rīdēbāmur rīdērēmur
Pl. 2. Pers. rīdēbātis rīdērētis rīdēbāminī rīdērēminī
Pl. 3. Pers. rīdēbant rīdērent rīdēbantur rīdērentur
Text
Futur I
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. rīdēbō rīdēbor
Sg. 2. Pers. rīdēbis rīdēberis
Sg. 3. Pers. rīdēbit rīdēbitur
Pl. 1. Pers. rīdēbimus rīdēbimur
Pl. 2. Pers. rīdēbitis rīdēbiminī
Pl. 3. Pers. rīdēbunt rīdēbuntur
Text
Perfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. rīsī rīserim rīsus, -a, -um sum rīsus, -a, -um sim
Sg. 2. Pers. rīsistī rīseris rīsus, -a, -um es rīsus, -a, -um sīs
Sg. 3. Pers. rīsit rīserit rīsus, -a, -um est rīsus, -a, -um sit
Pl. 1. Pers. rīsimus rīserimus rīsī, -ae, -a sumus rīsī, -ae, -a sīmus
Pl. 2. Pers. rīsistis rīseritis rīsī, -ae, -a estis rīsī, -ae, -a sītis
Pl. 3. Pers. rīsērunt rīserint rīsī, -ae, -a sunt rīsī, -ae, -a sint
Text
Plusquamperfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. rīseram rīsissem rīsus, -a, -um eram rīsus, -a, -um essem
Sg. 2. Pers. rīserās rīsissēs rīsus, -a, -um erās rīsus, -a, -um essēs
Sg. 3. Pers. rīserat rīsisset rīsus, -a, -um erat rīsus, -a, -um esset
Pl. 1. Pers. rīserāmus rīsissēmus rīsī, -ae, -a erāmus rīsī, -ae, -a essēmus
Pl. 2. Pers. rīserātis rīsissētis rīsī, -ae, -a erātis rīsī, -ae, -a essētis
Pl. 3. Pers. rīserant rīsissent rīsī, -ae, -a erant rīsī, -ae, -a essent
Text
Futur II
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. rīserō rīsus, -a, -um erō
Sg. 2. Pers. rīseris rīsus, -a, -um eris
Sg. 3. Pers. rīserit rīsus, -a, -um erit
Pl. 1. Pers. rīserimus rīsī, -ae, -a erimus
Pl. 2. Pers. rīseritis rīsī, -ae, -a eritis
Pl. 3. Pers. rīserint rīsī, -ae, -a erunt