From розлуча́ти (rozlučáty) + -ся (-sja). Compare Russian разлуча́ться (razlučátʹsja), Belarusian разлуча́цца (razlučácca), Polish rozłączać się.
розлуча́тися • (rozlučátysja) impf (perfective розлучи́тися) (+ з + instrumental)
| imperfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | розлуча́тися, розлуча́тись, розлуча́ться rozlučátysja, rozlučátysʹ, rozlučátʹsja | |
| participles | present tense | past tense |
| active | — | — |
| passive | — | — |
| adverbial | розлуча́ючись rozlučájučysʹ |
розлуча́вшись rozlučávšysʹ |
| present tense | future tense | |
| 1st singular я |
розлуча́юся, розлуча́юсь rozlučájusja, rozlučájusʹ |
бу́ду розлуча́тися, бу́ду розлуча́тись, бу́ду розлуча́ться, розлуча́тимусь, розлуча́тимуся búdu rozlučátysja, búdu rozlučátysʹ, búdu rozlučátʹsja, rozlučátymusʹ, rozlučátymusja |
| 2nd singular ти |
розлуча́єшся rozlučáješsja |
бу́деш розлуча́тися, бу́деш розлуча́тись, бу́деш розлуча́ться, розлуча́тимешся búdeš rozlučátysja, búdeš rozlučátysʹ, búdeš rozlučátʹsja, rozlučátymešsja |
| 3rd singular він / вона / воно |
розлуча́ється rozlučájetʹsja |
бу́де розлуча́тися, бу́де розлуча́тись, бу́де розлуча́ться, розлуча́тиметься búde rozlučátysja, búde rozlučátysʹ, búde rozlučátʹsja, rozlučátymetʹsja |
| 1st plural ми |
розлуча́ємся, розлуча́ємося, розлуча́ємось rozlučájemsja, rozlučájemosja, rozlučájemosʹ |
бу́демо розлуча́тися, бу́демо розлуча́тись, бу́демо розлуча́ться, розлуча́тимемось, розлуча́тимемося, розлуча́тимемся búdemo rozlučátysja, búdemo rozlučátysʹ, búdemo rozlučátʹsja, rozlučátymemosʹ, rozlučátymemosja, rozlučátymemsja |
| 2nd plural ви |
розлуча́єтеся, розлуча́єтесь rozlučájetesja, rozlučájetesʹ |
бу́дете розлуча́тися, бу́дете розлуча́тись, бу́дете розлуча́ться, розлуча́тиметесь, розлуча́тиметеся búdete rozlučátysja, búdete rozlučátysʹ, búdete rozlučátʹsja, rozlučátymetesʹ, rozlučátymetesja |
| 3rd plural вони |
розлуча́ються rozlučájutʹsja |
бу́дуть розлуча́тися, бу́дуть розлуча́тись, бу́дуть розлуча́ться, розлуча́тимуться búdutʹ rozlučátysja, búdutʹ rozlučátysʹ, búdutʹ rozlučátʹsja, rozlučátymutʹsja |
| imperative | singular | plural |
| first-person | — | розлуча́ймося, розлуча́ймось rozlučájmosja, rozlučájmosʹ |
| second-person | розлуча́йся, розлуча́йсь rozlučájsja, rozlučájsʹ |
розлуча́йтеся, розлуча́йтесь rozlučájtesja, rozlučájtesʹ |
| past tense | singular | plural ми / ви / вони |
| masculine я / ти / він |
розлуча́вся, розлуча́всь rozlučávsja, rozlučávsʹ |
розлуча́лися, розлуча́лись rozlučálysja, rozlučálysʹ |
| feminine я / ти / вона |
розлуча́лася, розлуча́лась rozlučálasja, rozlučálasʹ | |
| neuter воно |
розлуча́лося, розлуча́лось rozlučálosja, rozlučálosʹ | |