From Old Irish dóïd,[2] from Proto-Celtic *dauyeti. Cognate with Scottish Gaelic dòth, Manx daah (“to singe, scorch”), Welsh deifio, Breton deviñ, and Cornish dewi.
dóigh (present analytic dónn, future analytic dófaidh, verbal noun dó, past participle dóite) (transitive, intransitive)
verbal noun | dó | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
past participle | dóite | |||||||
tense | singular | plural | relative | autonomous | ||||
first | second | third | first | second | third | |||
indicative | ||||||||
present | dóim | dónn tú; dóir† |
dónn sé, sí | dóimid | dónn sibh | dónn siad; dóid† |
a dhónn; a dhós / a ndónn* |
dóitear |
past | dhóigh mé; dhós | dhóigh tú; dhóis |
dhóigh sé, sí | dhómar; dhóigh muid | dhóigh sibh; dhóbhair | dhóigh siad; dhódar | a dhóigh / ar dhóigh* |
dódh |
past habitual | dhóinn / ndóinn‡‡ | dhóiteá / ndóiteᇇ | dhódh sé, sí / ndódh sé, s퇇 | dhóimis; dhódh muid / ndóimis‡‡; ndódh muid‡‡ | dhódh sibh / ndódh sibh‡‡ | dhóidís; dhódh siad / ndóidís‡‡; ndódh siad‡‡ | a dhódh / a ndódh* |
dhóití / ndóit퇇 |
future | dófaidh mé; dófad |
dófaidh tú; dófair† |
dófaidh sé, sí | dófaimid; dófaidh muid |
dófaidh sibh | dófaidh siad; dófaid† |
a dhófaidh; a dhófas / a ndófaidh* |
dófar |
conditional | dhófainn / ndófainn‡‡ | dhófá / ndófᇇ | dhófadh sé, sí / ndófadh sé, s퇇 | dhófaimis; dhófadh muid / ndófaimis‡‡; ndófadh muid‡‡ | dhófadh sibh / ndófadh sibh‡‡ | dhófaidís; dhófadh siad / ndófaidís‡‡; ndófadh siad‡‡ | a dhófadh / a ndófadh* |
dhófaí / ndófa퇇 |
subjunctive | ||||||||
present | go ndó mé; go ndód† |
go ndó tú; go ndóir† |
go ndó sé, sí | go ndóimid; go ndó muid |
go ndó sibh | go ndó siad; go ndóid† |
— | go ndóitear |
past | dá ndóinn | dá ndóiteá | dá ndódh sé, sí | dá ndóimis; dá ndódh muid |
dá ndódh sibh | dá ndóidís; dá ndódh siad |
— | dá ndóití |
imperative | ||||||||
- | dóim | dóigh | dódh sé, sí | dóimis | dóigí; dóidh† |
dóidís | — | dóitear |
* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis
From Old Irish doich (“likely, probably”, adjective).[3]
dóigh f (genitive singular dóighe)
|
From Old Irish dáig (“way, manner”).
dóigh f (genitive singular dóighe, nominative plural dóigheanna)
|
From Old Irish dáig (“for, since, because”)
dóigh
radical | lenition | eclipsis |
---|---|---|
dóigh | dhóigh | ndóigh |
Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.