Borrowed from French renne, borrowed from a North Germanic language, from Old Norse hreinn. Cognates include Italian renna and Portuguese rena.
renna f (plural renne)
Probably from Old Norse renna, yielding also Icelandic renna, Norwegian renne, Swedish ränna, Danish rende; from Proto-Germanic *rannijǭ, Also related to Gothic 𐍂𐌹𐌽𐌽𐍉 (rinnō), Old High German rinna (both, from *rinnǭ).
renna f (genitive singular rennu, plural rennur)
Declension of renna | ||||
---|---|---|---|---|
f1 | singular | plural | ||
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | renna | rennan | rennur | rennurnar |
accusative | rennu | rennuna | rennur | rennurnar |
dative | rennu | rennuni | rennum | rennunum |
genitive | rennu | rennunnar | renna | rennanna |
From Old Norse renna (1), alteration of earlier rinna, influenced by the weak verb renna (2) (whence Faroese renna (3)).
renna (third person singular past indicative rann, third person plural past indicative runnu, supine runnið)
Conjugation of renna (group v-48) | ||
---|---|---|
infinitive | renna | |
supine | runnið | |
participle (a34)1 | rennandi | runnin |
present | past | |
first singular | renni | rann |
second singular | rennur | ranst |
third singular | rennur | rann |
plural | renna | runnu |
imperative | ||
singular | renn! | |
plural | rennið! | |
1Only the past participle being declined. |
renna (third person singular past indicative rendi, third person plural past indicative rendu, supine rent)
Conjugation of renna (group v-8) | ||
---|---|---|
infinitive | renna | |
supine | rent | |
participle (a7)1 | rennandi | rendur |
present | past | |
first singular | renni | rendi |
second singular | rennir | rendi |
third singular | rennir | rendi |
plural | renna | rendu |
imperative | ||
singular | renna! | |
plural | rennið! | |
1Only the past participle being declined. |
Probably from an Old Norse *renna (from Proto-Germanic *rannijǭ; see Etymology 2 below).
See also Faroese renna (1), Norwegian Bokmål renne, Swedish ränna, Danish rende. Also related to Gothic 𐍂𐌹𐌽𐌽𐍉 (rinnō), Old High German rinna (both, from Proto-Germanic *rinnǭ).
renna f (genitive singular rennu, nominative plural rennur)
From Old Norse renna (1), from earlier rinna, from Proto-Germanic *rinnaną; the alteration i > e is due to influence from the weak verb renna (2) (whence Icelandic renna (3)).
renna (strong verb, third-person singular past indicative rann, third-person plural past indicative runnu, supine runnið)
infinitive (nafnháttur) |
að renna | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
runnið | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
rennandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég renn | við rennum | present (nútíð) |
ég renni | við rennum |
þú rennur | þið rennið | þú rennir | þið rennið | ||
hann, hún, það rennur | þeir, þær, þau renna | hann, hún, það renni | þeir, þær, þau renni | ||
past (þátíð) |
ég rann | við runnum | past (þátíð) |
ég rynni | við rynnum |
þú rannst | þið runnuð | þú rynnir | þið rynnuð | ||
hann, hún, það rann | þeir, þær, þau runnu | hann, hún, það rynni | þeir, þær, þau rynnu | ||
imperative (boðháttur) |
renn (þú) | rennið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
renndu | renniði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
runninn | runnin | runnið | runnir | runnar | runnin | |
accusative (þolfall) |
runninn | runna | runnið | runna | runnar | runnin | |
dative (þágufall) |
runnum | runninni | runnu | runnum | runnum | runnum | |
genitive (eignarfall) |
runnins | runninnar | runnins | runninna | runninna | runninna | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
runni | runna | runna | runnu | runnu | runnu | |
accusative (þolfall) |
runna | runnu | runna | runnu | runnu | runnu | |
dative (þágufall) |
runna | runnu | runna | runnu | runnu | runnu | |
genitive (eignarfall) |
runna | runnu | runna | runnu | runnu | runnu |
From Old Norse renna (2), from Proto-Germanic *rannijaną. Causative of renna (2).
renna (weak verb, third-person singular past indicative renndi, supine rennt)
infinitive (nafnháttur) |
að renna | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
rennt | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
rennandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég renni | við rennum | present (nútíð) |
ég renni | við rennum |
þú rennir | þið rennið | þú rennir | þið rennið | ||
hann, hún, það rennir | þeir, þær, þau renna | hann, hún, það renni | þeir, þær, þau renni | ||
past (þátíð) |
ég rennti | við renntum | past (þátíð) |
ég rennti | við renntum |
þú renntir | þið renntuð | þú renntir | þið renntuð | ||
hann, hún, það rennti | þeir, þær, þau renntu | hann, hún, það rennti | þeir, þær, þau renntu | ||
imperative (boðháttur) |
renn (þú) | rennið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
renntu | renniði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
renntur | rennt | rennt | renntir | renntar | rennt | |
accusative (þolfall) |
renntan | rennta | rennt | rennta | renntar | rennt | |
dative (þágufall) |
renntum | renntri | renntu | renntum | renntum | renntum | |
genitive (eignarfall) |
rennts | renntrar | rennts | renntra | renntra | renntra | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
rennti | rennta | rennta | renntu | renntu | renntu | |
accusative (þolfall) |
rennta | renntu | rennta | renntu | renntu | renntu | |
dative (þágufall) |
rennta | renntu | rennta | renntu | renntu | renntu | |
genitive (eignarfall) |
rennta | renntu | rennta | renntu | renntu | renntu |
From French renne, from Icelandic hreinn.
renna f (plural renne)
renna
From Old Norse renna (1), earlier rinna.
renna (present tense renn, past tense rann, supine runne, past participle runnen, present participle rennande, imperative renn)
renna (present tense renner, past tense rende or rente, past participle rent, present participle rennande, imperative renn)
renna n
From Proto-Germanic *rinnaną (“to run, to flow”), *rannijaną (“to cause to run”).
renna
infinitive | renna | |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st person singular | renne | rann |
2nd person singular | rennest, rennst | rannest, rannst |
3rd person singular | renneth, rennth | rann |
plural | rennath | runnen |
subjunctive | present | past |
singular | renne | runne |
plural | renne, rennen | runne, runnen |
imperative | present | |
singular | renn | |
plural | renneth | |
participle | present | past |
rennande | erunnen, runnen |
infinitive | renna | |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st person singular | renne | rende |
2nd person singular | rennest, rennst | rendest |
3rd person singular | renneth, rennth | rende |
plural | rennath | renden |
subjunctive | present | past |
singular | renne | rende |
plural | renne, rennen | rende, renden |
imperative | present | |
singular | renne | |
plural | rennath | |
participle | present | past |
rennande | erenned, renned |
Alteration of earlier rinna, influenced by renna (2).
renna
Causative of rinna, from Proto-Germanic *rannijaną. Cognate with Old Saxon rennian, Old High German rennen.
renna