slá
From the Old Norse slá (“to smite, strike”), from Proto-Germanic *slahaną, from Proto-Indo-European *slak- (“to hit, strike, throw”). See also Icelandic slátur, Icelandic slátra.
slá (strong verb, third-person singular past indicative sló, third-person plural past indicative slógu, supine slegið)
infinitive (nafnháttur) |
að slá | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
slegið | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
slándi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég slæ | við sláum | present (nútíð) |
ég slái | við sláum |
þú slærð | þið sláið | þú sláir | þið sláið | ||
hann, hún, það slær | þeir, þær, þau slá | hann, hún, það slái | þeir, þær, þau slái | ||
past (þátíð) |
ég sló | við slógum | past (þátíð) |
ég slægi | við slægjum |
þú slóst | þið slóguð | þú slægir | þið slægjuð | ||
hann, hún, það sló | þeir, þær, þau slógu | hann, hún, það slægi | þeir, þær, þau slægju | ||
imperative (boðháttur) |
slá (þú) | sláið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
sláðu | sláiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
infinitive (nafnháttur) |
að slást | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
slegist | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
slándist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég slæst | við sláumst | present (nútíð) |
ég sláist | við sláumst |
þú slæst | þið sláist | þú sláist | þið sláist | ||
hann, hún, það slæst | þeir, þær, þau slást | hann, hún, það sláist | þeir, þær, þau sláist | ||
past (þátíð) |
ég slóst | við slógumst | past (þátíð) |
ég slægist | við slægjumst |
þú slóst | þið slógust | þú slægist | þið slægjust | ||
hann, hún, það slóst | þeir, þær, þau slógust | hann, hún, það slægist | þeir, þær, þau slægjust | ||
imperative (boðháttur) |
slást (þú) | sláist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
slástu | sláisti * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
sleginn | slegin | slegið | slegnir | slegnar | slegin | |
accusative (þolfall) |
sleginn | slegna | slegið | slegna | slegnar | slegin | |
dative (þágufall) |
slegnum | sleginni | slegnu | slegnum | slegnum | slegnum | |
genitive (eignarfall) |
slegins | sleginnar | slegins | sleginna | sleginna | sleginna | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
slegni | slegna | slegna | slegnu | slegnu | slegnu | |
accusative (þolfall) |
slegna | slegnu | slegna | slegnu | slegnu | slegnu | |
dative (þágufall) |
slegna | slegnu | slegna | slegnu | slegnu | slegnu | |
genitive (eignarfall) |
slegna | slegnu | slegna | slegnu | slegnu | slegnu |
From Old Norse slá (“bar; crossbeam; bolt”), from Proto-Germanic *slahō.
slá f (genitive singular slár, nominative plural slár)
Declension of slá | ||||
---|---|---|---|---|
f-s1 | singular | plural | ||
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | slá | sláin | slár | slárnar |
accusative | slá | slána | slár | slárnar |
dative | slá | slánni | slám | slánum |
genitive | slár | slárinnar | sláa | slánna |
From Proto-Germanic *slahaną, from Proto-Indo-European *slak- (“to hit, strike, throw”).
Compare Old English slēan (English slay), Old Frisian slā, Old Saxon slahan (Low German slaan), Dutch slaan, Old High German slahan (Low German schlagen), Gothic 𐍃𐌻𐌰𐌷𐌰𐌽 (slahan).
slá (singular past indicative sló, plural past indicative slógu, past participle sleginn)
infinitive | slá | |
---|---|---|
present participle | sláandi | |
past participle | sleginn | |
indicative | present | past |
1st-person singular | slæ | sló |
2nd-person singular | slær | slótt |
3rd-person singular | slær | sló |
1st-person plural | slám | slógum |
2nd-person plural | sláið | slóguð |
3rd-person plural | slá | slógu |
subjunctive | present | past |
1st-person singular | slá | slǿga |
2nd-person singular | sláir | slǿgir |
3rd-person singular | slái | slǿgi |
1st-person plural | sláim | slǿgim |
2nd-person plural | sláið | slǿgið |
3rd-person plural | slái | slǿgi |
imperative | present | |
2nd-person singular | slá | |
1st-person plural | slám | |
2nd-person plural | sláið |
infinitive | slásk | |
---|---|---|
present participle | sláandisk | |
past participle | slegizk | |
indicative | present | past |
1st-person singular | slámk | slógumk |
2nd-person singular | slæsk | slózk |
3rd-person singular | slæsk | slósk |
1st-person plural | slámsk | slógumsk |
2nd-person plural | sláizk | slóguzk |
3rd-person plural | slásk | slógusk |
subjunctive | present | past |
1st-person singular | slámk | slǿgumk |
2nd-person singular | sláisk | slǿgisk |
3rd-person singular | sláisk | slǿgisk |
1st-person plural | sláimsk | slǿgimsk |
2nd-person plural | sláizk | slǿgizk |
3rd-person plural | sláisk | slǿgisk |
imperative | present | |
2nd-person singular | slásk | |
1st-person plural | slámsk | |
2nd-person plural | sláizk |
slá