Inherited from Proto-Slavic *vykati.
ви́ка • (víka) third-singular present, impf (perfective ви́кне or и́звика)
l-participles | imperfect | aorist | non-finite forms | |||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine | викал | — | adjectival participle | викан | ||
feminine | викала | — | adverbial participle | викајќи | ||
neuter | викало | — | verbal noun | викање | ||
plural | викале | — | perfect participle | викано | ||
present | imperfect | aorist | imperative | |||
1st singular | викам | викав | — | — | ||
2nd singular | викаш | викаше | — | викај | ||
3rd singular | вика | викаше | — | — | ||
1st plural | викаме | викавме | — | — | ||
2nd plural | викате | викавте | — | викајте | ||
3rd plural | викаат | викаа | — | — | ||
Compound tenses | ||||||
perfect | сум викал | present of сум (except in the 3rd person) + imperfect l-participle | ||||
има-perfect | имам викано | present of има + perfect participle | ||||
pluperfect | бев викал | imperfect of сум + imperfect l-participle | ||||
има-pluperfect | имав викано | imperfect of има + perfect participle | ||||
има-perfect reported | сум имал викано | perfect of има + perfect participle | ||||
future | ќе викам | ќе + present | ||||
има-future | ќе имам викано | future of има + perfect participle | ||||
future in the past | ќе викав | ќе + imperfect | ||||
има-future in the past | ќе имав викано | future in the past of има + perfect participle | ||||
future reported | ќе сум викал | ќе + imperfect l-participle | ||||
има-future reported | ќе сум имал викано | future reported of има + perfect participle | ||||
conditional | би викал | би + imperfect l-participle | ||||
има-conditional | би имал викано | conditional of има + perfect participle |
Inherited from Old East Slavic вика (vika), from Old Polish wyka, wika, from Middle High German wicke, Old High German wicka, from Latin vicia.
ви́ка • (víka) f inan (genitive ви́ки, nominative plural ви́ки, genitive plural вик)
ви̏ка f (Latin spelling vȉka)