blaffen
Hallo, je bent hier gekomen op zoek naar de betekenis van het woord blaffen. In DICTIOUS vind je niet alleen alle woordenboekbetekenissen van het woord blaffen, maar kom je ook meer te weten over de etymologie, de kenmerken en hoe je blaffen in enkelvoud en meervoud uitspreekt. Alles wat je moet weten over het woord blaffen is hier. De definitie van het woord blaffen zal u helpen preciezer en correcter te zijn bij het spreken of schrijven van uw teksten. Kennis van de definitie vanblaffen, maar ook van die van andere woorden, verrijkt uw woordenschat en verschaft u meer en betere taalkundige bronnen.1. geluid maken dat kenmerkend is voor een hond
- blaf·fen
- In de betekenis van ‘het natuurlijke geluid van honden maken’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1350 [1]
| stamtijd | ||
|---|---|---|
| onbepaalde wijs |
verleden tijd |
voltooid deelwoord |
| blaffen |
blafte |
geblaft |
| zwak -t | volledig | |
blaffen
- inergatief (dierengeluid) geluid maken dat kenmerkend is voor een hond
- Die hond blaft al de hele dag.
- inergatief, (figuurlijk), (informeel) redeloos praten of schreeuwen
- Wat sta je te blaffen?
- Blaffende honden bijten niet
Gezegd van mensen die flink tekeergaan maar niet zo gauw kwaad doen
1. geluid maken dat kenmerkend is voor een hond
- Het woord blaffen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "blaffen" herkend door:
| 99 % | van de Nederlanders; |
| 100 % | van de Vlamingen.[2] |
- ↑ "blaffen" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑
Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
 Niet te verwarren met: blaffet
|
- blaf·fen
| Naar frequentie | 2754 |
|---|
blaffen
- nominatief bepaald mannelijk enkelvoud van blaff