bleek

• Geluid:  bleek    (hulp, bestand)
• IPA: / blek / (1 lettergreep)

• bleek

• bn erfwoord via Middelnederlands bleec van Oudnederlands bleike, in de betekenis van ‘wit’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 901 ^[1]
• zn: in de betekenis van ‘veld om was te bleken’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1520 ^[1]
• ww:  bleken ww  zonder de uitgang -en

bleek

1. gering van kleur

   • Na die skivakantie hadden alle bleke gezichten weer kleur gekregen. 

2. bloedeloos

   • De zieke zag er heel bleek uit, want de bloeddoorstroming van de huid was minder geworden. 

   ▸ Haar gezicht werd zichtbaar bleker en de onzekerheid kreeg vaste grip op haar houding.^[2]

• afbleken, opbleken

bleek

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van bleken
   

   • Ik bleek. 

2. gebiedende wijs van bleken
   

   • Bleek! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van bleken
   

   • Bleek je? 

bleek

1. enkelvoud verleden tijd van blijken
   

   • Ik bleek. 
     
   • Jij bleek. 
     
   • Hij, zij, het bleek. 

• bleek uit

de bleek v / m

1. grasveld waarop wasgoed in het zonlicht te bleken werd gelegd

• bleekweide

• Het woord bleek staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "bleek" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.