dof

• Geluid:  dof    (hulp, bestand)

• dof

• In de betekenis van ‘mat, gedempt’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1608 ^{[1] [2]}

dof ^[3]

1. zonder weerschijn, zonder glans (van oppervlakten)

   • Na lang poetsen kregen de doffe schoenen hun glans terug. 

2. niet helder en met weinig hoge tonen (van geluiden), maar wel luid

   • We horen een dof gerommel in de verte. 

3. lusteloos, futloos, mat, duf

   ▸ De afhangende schouders en de doffe oogopslag in het afgetobde gezicht waren de opvallendste kenmerken.^[4]

• mat
• lusteloos, futloos, mat

• glanzend
• levenslustig, levendig, geanimeerd, stralend

• lusteloosheid, futloosheid, matheid

• doffen, doffer, dofferd, dofheid, dofmouw, dofweg, verdoffen

• ^[5][6]

de dof m

1. slag, stoot

dof

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van doffen
   

   • Ik dof. 

2. gebiedende wijs van doffen
   

   • Dof! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van doffen
   

   • Dof je? 

• Het woord dof staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "dof" herkend door: