gul

• Geluid:  gul    (hulp, bestand)
• IPA: / ɣʏl / (1 lettergreep)

• gul

• : herkomst onzeker, in de betekenis van ‘royaal’ voor het eerst aangetroffen in 1615 ^{[1] [2]}
• : misschien verwant met  geel bn , zie ook Deens gul ^[3]

gul

1. vrijgevig

   • Ook dit jaar was deze donateur weer heel gul. 

2. cordiaal, hartelijk

   • Ik werd gul ontvangen. 
   • Hij toonde een gulle lach. 

• gierig

• genereus, kwistig, rijkelijk, royaal, scheutig, vrijgevig

• gulaardig, guldeling, gulgauw, gulhartig, gulheid, gullen, guluit, gulweg, gulzand

"vrijgevig"

• Een gulle gever

de gul v / m

1. (visserij) kabeljauw tot een lengte van ca. 60 cm

   • Ik heb een 'gulletje gevangen. 

gul

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van gullen
   

   • Ik gul. 

2. gebiedende wijs van gullen
   

   • Gul! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van gullen
   

   • Gul je? 

• Het woord gul staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "gul" herkend door:

gul

1. (kleur) geel

• gul in:
  Det Danske Sprog- og Litteraturselskab
  Den Dankse Ordbog op website:ordnet.dk

• gul

gul

1. gebiedende wijs van gule

gul

1. verouderde spelling of vorm van gule tot 2005 (betekenis: windje)

(verouderd) onbepaalde vorm nominatief enkelvoud van gul, m / v

• gul

gul

1. gebiedende wijs van gule

• gula
• gule

• Geluid:  gul    (hulp, bestand)
• IPA: /ˈgʉ̟ːl/

• gul

gul

1. (kleur) geel

• brandgul, citrongul, pissgul, äggul