hangen

• Geluid:  hangen    (hulp, bestand)
• IPA: /ˈɦɑŋə(n)/

• han·gen

• In de betekenis van ‘aan bovenkant bevestigd door eigen zwaarte neerwaarts gehouden worden’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1100 ^[1]

hangen

1. inergatief zich in een positie los van de bodem bevinden en door een bevestiging aan een ander voorwerp voor vallen behoed worden

   • De appels hangen nog aan de boom. 

   ▸ Decoraties en meubelstukken uit ver van elkaar verwijderde tijdvakken hingen en stonden elkaar met verwondering aan te staren.^[2]

   ▸ De dagen erna zag ik overal kleine bloemen uit de droge grond tevoorschijn komen. Wat een feest! Het leek wel alsof overal slingers hingen.^[3]

2. inergatief door ophanging – meest aan de nek – ter dood gebracht worden

   • Hangen zal hij! 

3. overgankelijk door ophanging – meest aan de nek – ter dood brengen

   • De misdadiger werd vroeg in de morgen gehangen. 

4. inergatief op een relaxte manier ergens aanwezig zijn zonder veel activiteit te ondernemen

   ▸ Maar de hitte en de zon wekten ons toch vroeger dan we wilden en de rest van de dag brachten we door met hangen en lezen.^[3]

• Barbertje moet hangen.

de hangen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord hang

• Het woord hangen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "hangen" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.