lijm

• Geluid:  lijm    (hulp, bestand)

• lijm

• In de betekenis van ‘plakmiddel’ voor het eerst aangetroffen in 1240.^[1]
• erfwoord Middelnederlands lime, lijm ‘modder, speeksel, (s)lijmʼ, ontwikkeld uit Oergermaans *līma-, bij Indo-Europees *h₂leih₁-mo-, afleiding van het ww. *h₂leih₁- ‘smeren (met vet), kleven’, waarbij ook Latijn līmus ‘modder, slijk’, Oudpruisisch layso ‘aarde, klei, leem’ en Sanskrit láyate ‘kleeft aan, klemt zich vast’.^[2] Evenals Nederduits Liem, Duits Leim en Fries lym.^[3]

de lijm m

1. tussenstof die twee of meer delen permanent aan elkaar bevestigt

• (betekenis): kleven, plakken
• (etymologisch): leem, slijm

• bevestigen, natriumsilicaat, solutie, teer, waterglas

lijm

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van lijmen
   

   • Ik lijm. 

2. gebiedende wijs van lijmen
   

   • Lijm! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van lijmen
   

   • Lijm je? 

• Het woord lijm staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "lijm" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.