ploegen

• Geluid:  ploegen    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈpluɣə(n) / (2 lettergrepen)

• ploe·gen

ploegen

1. ergatief zwoegend, met grote moeite zich ergens heen bewegen

   • Ze waren eindelijk door de zandvlakte geploegd en kwamen nu op hardere grond. 

   ▸ Pogue en ik vlogen vooruit en raakten verwikkeld in een wedstrijd wie het snelste door de drassige grond kon ploegen.^[1]

2. inergatief zwoegend zich met grote moeite voortbewegen

   • Er werd geploegd en geploeterd. 

3. overgankelijk land met de ploeg bewerken

   • De akker was al geploegd. 

4. inergatief (seksualiteit) (straattaal) groepsseks van een meisje met meer jongens

   ▸ Zoals bijvoorbeeld de meisjes van een jaar of 14 die seks hebben met meerdere jongens. Ze doen het in kelderboxen van flatgebouwen, of thuis, als hun ouders weg zijn. ‘Ploegen’ heet dit verschijnsel. De jongen die het meisje en de ‘ploegplek’ regelt, ontvangt entreegeld. Een deel van de opbrengst gaat naar het meisje, dat soms inspraak heeft in wie er mogen meedoen.^[2]

• aanploegen, afploegen, beploegen, doorploegen, inploegen, omploegen, onderploegen, opploegen, terugploegen, uitploegen

• Daar valt niet mee te eggen of te ploegen

• Met andermans kalf ploegen

• Op rotsen ploegen

de ploegen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord ploeg

• Het woord ploegen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "ploegen" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.