plukken

• Geluid:  plukken    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈplʏkə(n) / (2 lettergrepen); /'plɵkə(n)/

• pluk·ken

• Ontwikkeld uit Middelnederlands plocken, plucken (1240)^[1], uit Germaans *plukkōn-, *plukkjan- “plukken”, verwant aan Engels pluck, Duits pflücken, Deens plukke, Noors plukke, Zweeds plocka, enz.
• De oudere aanname van een vroege ontlening aan een vulgair Latijns woord *piluccare “uitpluizen, pellen, plukken”^[2] is zowel chronologisch alsmede fonologisch gezien lastig te verklaren. ^{[3] [4]}

plukken

1. overgankelijk (bloemen) afbreken of oogsten; vruchten oogsten

   • Zij plukten een paar prachtige bloemen in hun tuin en brachten ze in de woonkamer. 

   ▸ Om de haverklap stopte ik om de zoete bessen te plukken waardoor mijn handen paars kleurden van hun sap.^[5]

2. overgankelijk ontdoen van de veren

   • Hij was de kip helemaal aan het plukken. 

   ▸ Toen ik die eerste keer voor hem stond, in de gang voor de provisiekamer, had ik net zo goed een teleurstellend kleine houtduif kunnen zijn die hij wel of niet zou laten plukken voor het eten.^[6]

3. overgankelijk iemand geld afzetten

   • Pluk die vereniging niet zo leeg! 

4. overgankelijk, (sport) een door de lucht vliegende bal grijpen

   • De doelman plukte de bal uit de lucht. 

• afplukken, haarplukken, kaalplukken, koffieplukken, leegplukken

• gepluk, plukbaar, plukker, pluksel, pluksla, plukvastheid

de plukken mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord pluk

• Het woord plukken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "plukken" herkend door: