poepen

• Geluid:  poepen    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈpupə(n) / (2 lettergrepen)

• poe·pen

• , , denominaal gevormd van poep "wind" met het achtervoegsel -en, in de betekenis van ‘zijn gevoeg doen’ voor het eerst aangetroffen in 1889 ^{[1] [2] [3]}
• nevenvorm van  poppen ww , dat in eerste instantie betekent "met de poppen spelen" ^{[4] [5]}

poepen

1. inergatief poep uitwerpen, zijn behoefte doen

   • Hij rende naar de wc omdat hij nodig moest poepen. 

2. inergatief (verouderd) winden laten

   • Als je te veel uien eet, loop je de hele dag lang te poepen. 

3. inergatief (gewestelijk) bevallen

   • Toen ze net zeven maanden zwanger was, brak haar water; ze zou dadelijk gaan poepen. 

4. overgankelijk (seksualiteit) (Belgisch-Nederlands) geslachtsgemeenschap hebben (met de vrouw als lijdend voorwerp)

   • Het verliefde koppeltje lag 's avonds in de duinen te poepen. 
   • Hij poepte zijn partner elke zondagochtend. 

• schijten, kakken, drukken
• veesten
• vrijen, naaien, neuken

• broekpoepen, uitpoepen, wildpoepen

de poepen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord poep

• Het woord poepen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "poepen" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.