pruimen

• Geluid:  pruimen    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈprœymə(n) / (2 lettergrepen); /ˈprœy̯mə(n)/

• prui·men

• Afgeleid van pruim met het achtervoegsel -en, vernoemd naar de vorm of grootte van de pruim.
• In de betekenis van ‘tabak kauwen’ in plukjes tabak (die op gekookte pruimen lijken) aangetroffen vanaf 1779. ^{[1] [2]}
• Waarschijnlijk oorspronkelijk in de betekenis van “zorgvuldig eten, kauwen”, zoals iemand die tabak pruimt.
• Nevenvorm van pruillen, wellicht met een toespeling op de lippen in de vorm een pruim (van de ontevreden persoon).
• Ontleend aan Engels prime. ^[3]

pruimen

1. overgankelijk tabak kauwen ^{[4] [5]}
2. eten ^[6]

   • die rommel is niet te pruimen 

3. mokken ^{[7] [8]}
4. vermengen van water met stoom ^{[9] [10]}

• oppruimen

• pruimbaar, pruimer, pruimtabak

• Duits: priemen

het pruimen o

1. pruimenhout

_{Niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie als bijvoeglijk naamwoord}

pruimen (alleen attributief)

1. van pruimenhout gemaakt

   • unieke pruimen tafel 

de pruimen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord pruim

• akipruimen, dadelpruimen, eierpruimen, kafferpruimen, kerspruimen, kriekpruimen, perzikpruimen, sleedoornpruimen, sleepruimen

• Het woord pruimen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "pruimen" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.