çıkmak

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish چیقمق, from Proto-Turkic *čïk- (“to go out”).

Pronunciation

• IPA^(key): /t͡ʃɯkˈmɑk/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: çık‧mak

Verb

çıkmak (third-person singular simple present çıkar)

1. (with ablative) to leave, exit, quit, get out

   Odadan hızla çıktım. ― I left the room quickly.

2. to get out

   Hayatı asla ciddiye alma, zaten canlı çıkan yok. ― Never take life seriously. Nobody gets out alive anyway.

   Evde çok kalıyorsun. Daha sık dışarı çık. ― You stay home too much. Get out more often.

   Motor yağı lekesi zor çıkar. ― Motor oil stain gets out hard.

3. (for an event) to happen, occur

   Savaş bu küçük şehir yüzünden çıktı. ― The war occurred because of this small city.

4. (with dative) to climb

   Çocuk düşünmeden ağaca çıktı. ― The child climbed the tree without thinking.

5. (with ile) to date

   İki yıldır Ercan'la çıkıyorum. ― I've been dating Ercan for two years.

6. (arithmetic) to subtract

   Ondan altı çıkarsa dört kalır. ― Subtracting six from ten equals four.

7. to appear, to look (on a photo, video, etc.)

   Çok kötü çıkmışım, bir daha çek.

   I look so bad, take another photo.

8. not any more, no longer

   Artık çocukluktan çıktın, delikanlı oldun.

   You are no longer a child, you have become a young man.

9. to made, produce

   Kalan undan ancak iki kaşık çıkar.

   The remaining flour will only make two spoons.

10. (for roads) to lead

    Bu cadde sahile çıkıyor.

    This street leads to the coast.

11. (intransitive) to turn out; to become apparent or known

    Adam işin ehli çıktı.

    The man turned out to be competent.

12. (intransitive, for magazines etc.) to be published

    Bu gazete haftada bir çıkıyor.

    This newspaper is published once a week.

Conjugation

Synonyms

• (to leave): terk etmek, ayrılmak
• (to occur): patlak vermek
• (to climb): tırmanmak

Related terms

• çıkarmak
• çıkartma
• çıkartmak
• çıkmaz

References