καίω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word καίω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word καίω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say καίω in singular and plural. Everything you need to know about the word καίω you have here. The definition of the word καίω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofκαίω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

From Proto-Hellenic *kayyō, past that is uncertain. Perhaps from Proto-Indo-European *keh₂w-, with cognates such as Lithuanian kūlė, Latvian kūla, and possibly Persian سو (su, “light”).

Pronunciation

 

Verb

καίω • (kaíō)

  1. to light, kindle, set on fire
  2. to burn, burn up
  3. to cause to be extremely cold (e.g. of frost)
  4. (passive voice) to burn with passion
  5. (middle voice) to make a fire for oneself
  6. (medicine) to cauterize

Inflection

   Present: καίω, καίομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative καίω καίεις καίει καίετον καίετον καίομεν καίετε καίουσῐ(ν)
subjunctive καίω καίῃς καίῃ καίητον καίητον καίωμεν καίητε καίωσῐ(ν)
optative καίοιμῐ καίοις καίοι καίοιτον καιοίτην καίοιμεν καίοιτε καίοιεν
imperative   καῖε καιέτω καίετον καιέτων   καίετε καιόντων
middle/
passive 		indicative καίομαι καίῃ,
καίει 		καίεται καίεσθον καίεσθον καιόμεθᾰ καίεσθε καίονται
subjunctive καίωμαι καίῃ καίηται καίησθον καίησθον καιώμεθᾰ καίησθε καίωνται
optative καιοίμην καίοιο καίοιτο καίοισθον καιοίσθην καιοίμεθᾰ καίοισθε καίοιντο
imperative   καίου καιέσθω καίεσθον καιέσθων   καίεσθε καιέσθων
active middle/passive
infinitive καίειν καίεσθαι
participle m καίων καιόμενος
f καίουσᾰ καιομένη
n καῖον καιόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔκαιον, ἐκαιόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔκαιον ἔκαιες ἔκαιε(ν) ἐκαίετον ἐκαιέτην ἐκαίομεν ἐκαίετε ἔκαιον
middle/
passive 		indicative ἐκαιόμην ἐκαίου ἐκαίετο ἐκαίεσθον ἐκαιέσθην ἐκαιόμεθᾰ ἐκαίεσθε ἐκαίοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: καῖον, καιόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative καῖον καῖες καῖε(ν) καίετον καιέτην καίομεν καίετε καῖον
middle/
passive 		indicative καιόμην καίου καίετο καίεσθον καιέσθην καιόμε(σ)θᾰ καίεσθε καίοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: καύσω, καύσομαι, καυθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative καύσω καύσεις καύσει καύσετον καύσετον καύσομεν καύσετε καύσουσῐ(ν)
optative καύσοιμῐ καύσοις καύσοι καύσοιτον καυσοίτην καύσοιμεν καύσοιτε καύσοιεν
middle indicative καύσομαι καύσῃ,
καύσει 		καύσεται καύσεσθον καύσεσθον καυσόμεθᾰ καύσεσθε καύσονται
optative καυσοίμην καύσοιο καύσοιτο καύσοισθον καυσοίσθην καυσοίμεθᾰ καύσοισθε καύσοιντο
passive indicative καυθήσομαι καυθήσῃ καυθήσεται καυθήσεσθον καυθήσεσθον καυθησόμεθᾰ καυθήσεσθε καυθήσονται
optative καυθησοίμην καυθήσοιο καυθήσοιτο καυθήσοισθον καυθησοίσθην καυθησοίμεθᾰ καυθήσοισθε καυθήσοιντο
active middle passive
infinitive καύσειν καύσεσθαι καυθήσεσθαι
participle m καύσων καυσόμενος καυθησόμενος
f καύσουσᾰ καυσομένη καυθησομένη
n καῦσον καυσόμενον καυθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: καήσομαι (late)
number singular dual plural
first second third second third first second third
passive indicative καήσομαι καήσῃ καήσεται καήσεσθον καήσεσθον καησόμεθᾰ καήσεσθε καήσονται
optative καησοίμην καήσοιο καήσοιτο καήσοισθον καησοίσθην καησοίμεθᾰ καήσοισθε καήσοιντο
passive
infinitive καήσεσθαι
participle m καησόμενος
f καησομένη
n καησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔκαυσᾰ, ἐκαυσᾰ́μην, ἐκαύθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔκαυσᾰ ἔκαυσᾰς ἔκαυσε(ν) ἐκαύσᾰτον ἐκαυσᾰ́την ἐκαύσᾰμεν ἐκαύσᾰτε ἔκαυσᾰν
subjunctive καύσω καύσῃς καύσῃ καύσητον καύσητον καύσωμεν καύσητε καύσωσῐ(ν)
optative καύσαιμῐ καύσειᾰς,
καύσαις 		καύσειε(ν),
καύσαι 		καύσαιτον καυσαίτην καύσαιμεν καύσαιτε καύσειᾰν,
καύσαιεν
imperative   καῦσον καυσᾰ́τω καύσᾰτον καυσᾰ́των   καύσᾰτε καυσᾰ́ντων
middle indicative ἐκαυσᾰ́μην ἐκαύσω ἐκαύσᾰτο ἐκαύσᾰσθον ἐκαυσᾰ́σθην ἐκαυσᾰ́μεθᾰ ἐκαύσᾰσθε ἐκαύσᾰντο
subjunctive καύσωμαι καύσῃ καύσηται καύσησθον καύσησθον καυσώμεθᾰ καύσησθε καύσωνται
optative καυσαίμην καύσαιο καύσαιτο καύσαισθον καυσαίσθην καυσαίμεθᾰ καύσαισθε καύσαιντο
imperative   καῦσαι καυσᾰ́σθω καύσᾰσθον καυσᾰ́σθων   καύσᾰσθε καυσᾰ́σθων
passive indicative ἐκαύθην ἐκαύθης ἐκαύθη ἐκαύθητον ἐκαυθήτην ἐκαύθημεν ἐκαύθητε ἐκαύθησᾰν
subjunctive καυθῶ καυθῇς καυθῇ καυθῆτον καυθῆτον καυθῶμεν καυθῆτε καυθῶσῐ(ν)
optative καυθείην καυθείης καυθείη καυθεῖτον,
καυθείητον 		καυθείτην,
καυθειήτην 		καυθεῖμεν,
καυθείημεν 		καυθεῖτε,
καυθείητε 		καυθεῖεν,
καυθείησᾰν
imperative   καύθητῐ καυθήτω καύθητον καυθήτων   καύθητε καυθέντων
active middle passive
infinitive καῦσαι καύσᾰσθαι καυθῆναι
participle m καύσᾱς καυσᾰ́μενος καυθείς
f καύσᾱσᾰ καυσᾰμένη καυθεῖσᾰ
n καῦσᾰν καυσᾰ́μενον καυθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔκηᾰ, ἐκηᾰ́μην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔκηᾰ ἔκηᾰς ἔκηε(ν) ἐκήᾰτον ἐκηᾰ́την ἐκήᾰμεν ἐκήᾰτε ἔκηᾰν
subjunctive κήω,
κήωμῐ 		κήῃς,
κήῃσθᾰ 		κήῃ,
κήῃσῐ 		κήητον κήητον κήωμεν κήητε κήωσῐ(ν)
optative κήαιμῐ κήαις,
κήαισθᾰ,
κήειᾰς 		κήειε(ν),
κήαι 		κηεῖτον κηείτην κηεῖμεν κηεῖτε κηεῖεν
imperative   κῆον κηᾰ́τω κήᾰτον κηᾰ́των   κήᾰτε κηᾰ́ντων
middle indicative ἐκηᾰ́μην ἐκήᾰο ἐκήᾰτο ἐκήᾰσθον ἐκηᾰ́σθην ἐκηᾰ́με(σ)θᾰ ἐκήᾰσθε ἐκήᾰντο
subjunctive κήωμαι κήηαι κήηται κήησθον κήησθον κηώμε(σ)θᾰ κήησθε κήωνται
optative κηαίμην κήαιο κήαιτο κήαισθον κηαίσθην κηαίμε(σ)θᾰ κήαισθε κηαίᾰτο
imperative   κῆαι κηᾰ́σθω κήᾰσθον κηᾰ́σθων   κήᾰσθε κηᾰ́σθων
active middle
infinitive κῆαι/κηᾰ́μεν/κηᾰμέναι κήᾰσθαι
participle m κήᾱς κηᾰ́μενος
f κήᾱσᾰ κηᾰμένη
n κῆᾰν κηᾰ́μενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔκειᾰ, ἐκειᾰ́μην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔκειᾰ ἔκειᾰς ἔκειε(ν) ἐκείᾰτον ἐκειᾰ́την ἐκείᾰμεν ἐκείᾰτε ἔκειᾰν
subjunctive κείω,
κείωμῐ 		κείῃς,
κείῃσθᾰ 		κείῃ,
κείῃσῐ 		κείητον κείητον κείωμεν κείητε κείωσῐ(ν)
optative κείαιμῐ κείαις,
κείαισθᾰ,
κείειᾰς 		κείειε(ν),
κείαι 		κειεῖτον κειείτην κειεῖμεν κειεῖτε κειεῖεν
imperative   κεῖον κειᾰ́τω κείᾰτον κειᾰ́των   κείᾰτε κειᾰ́ντων
middle indicative ἐκειᾰ́μην ἐκείᾰο ἐκείᾰτο ἐκείᾰσθον ἐκειᾰ́σθην ἐκειᾰ́με(σ)θᾰ ἐκείᾰσθε ἐκείᾰντο
subjunctive κείωμαι κείηαι κείηται κείησθον κείησθον κειώμε(σ)θᾰ κείησθε κείωνται
optative κειαίμην κείαιο κείαιτο κείαισθον κειαίσθην κειαίμε(σ)θᾰ κείαισθε κειαίᾰτο
imperative   κεῖαι κειᾰ́σθω κείᾰσθον κειᾰ́σθων   κείᾰσθε κειᾰ́σθων
active middle
infinitive κεῖαι/κειᾰ́μεν/κειᾰμέναι κείᾰσθαι
participle m κείᾱς κειᾰ́μενος
f κείᾱσᾰ κειᾰμένη
n κεῖᾰν κειᾰ́μενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐκάην
number singular dual plural
first second third second third first second third
passive indicative ἐκάην ἐκάης ἐκάη ἐκάητον ἐκαήτην ἐκάημεν ἐκάητε ἐκάησᾰν
subjunctive καῶ καῇς καῇ καῆτον καῆτον καῶμεν καῆτε καῶσῐ(ν)
optative καείην καείης καείη καεῖτον,
καείητον 		καείτην,
καειήτην 		καεῖμεν,
καείημεν 		καεῖτε,
καείητε 		καεῖεν,
καείησᾰν
imperative   κάηθῐ καήτω κάητον καήτων   κάητε καέντων
passive
infinitive καῆναι
participle m καείς
f καεῖσᾰ
n καέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κέκαυκᾰ, κέκαυμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κέκαυκᾰ κέκαυκᾰς κέκαυκε(ν) κεκαύκᾰτον κεκαύκᾰτον κεκαύκᾰμεν κεκαύκᾰτε κεκαύκᾱσῐ(ν)
subjunctive κεκαύκω κεκαύκῃς κεκαύκῃ κεκαύκητον κεκαύκητον κεκαύκωμεν κεκαύκητε κεκαύκωσῐ(ν)
optative κεκαύκοιμῐ,
κεκαυκοίην 		κεκαύκοις,
κεκαυκοίης 		κεκαύκοι,
κεκαυκοίη 		κεκαύκοιτον κεκαυκοίτην κεκαύκοιμεν κεκαύκοιτε κεκαύκοιεν
imperative   κέκαυκε κεκαυκέτω κεκαύκετον κεκαυκέτων   κεκαύκετε κεκαυκόντων
middle/
passive 		indicative κέκαυμαι κέκαυσαι κέκαυται κέκαυσθον κέκαυσθον κεκαύμεθᾰ κέκαυσθε κέκαυνται
subjunctive κεκαυμένος ὦ κεκαυμένος ᾖς κεκαυμένος ᾖ κεκαυμένω ἦτον κεκαυμένω ἦτον κεκαυμένοι ὦμεν κεκαυμένοι ἦτε κεκαυμένοι ὦσῐ(ν)
optative κεκαυμένος εἴην κεκαυμένος εἴης κεκαυμένος εἴη κεκαυμένω εἴητον/εἶτον κεκαυμένω εἰήτην/εἴτην κεκαυμένοι εἴημεν/εἶμεν κεκαυμένοι εἴητε/εἶτε κεκαυμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   κέκαυσο κεκαύσθω κέκαυσθον κεκαύσθων   κέκαυσθε κεκαύσθων
active middle/passive
infinitive κεκαυκέναι κεκαῦσθαι
participle m κεκαυκώς κεκαυμένος
f κεκαυκυῖᾰ κεκαυμένη
n κεκαυκός κεκαυμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐκεκαύκειν, ἐκεκαύμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκεκαύκειν,
ἐκεκαύκη 		ἐκεκαύκεις,
ἐκεκαύκης 		ἐκεκαύκει(ν) ἐκεκαύκετον ἐκεκαυκέτην ἐκεκαύκεμεν ἐκεκαύκετε ἐκεκαύκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐκεκαύμην ἐκέκαυσο ἐκέκαυτο ἐκέκαυσθον ἐκεκαύσθην ἐκεκαύμεθᾰ ἐκέκαυσθε ἐκέκαυντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Antonyms

Derived terms

Descendants

  • Greek: καίω (kaío), καίγω (kaígo)
  • English: ink

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “καίω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 618

Further reading

Greek

Alternative forms

Etymology

Inherited from Ancient Greek καίω (kaíō); the form καίγω (kaígo), from Medieval καίγω (kaígō), from Proto-Hellenic *kayyō. Also see καύση (káfsi, “burning”).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈce.o/
  • Hyphenation: καί‧ω

Verb

καίω • (kaío) (past έκαψα, passive καίγομαι, p‑past κάηκα, ppp καμένος)

  1. (transitive, intransitive) to burn, burn down, set on fire
  2. to cremate
  3. to singe
  4. to sterilise

Conjugation

καίω (καίγω),   καίγομαι, (καίομαι)
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg καίω / (καίγω) κάψω καίγομαι / [καίομαι]1 καώ
2 sg καις, [καίεις]1 / [καίγεις] κάψεις καίγεσαι / [καίεσαι] καείς
3 sg καίει / [καίγει] κάψει καίγεται / [καίεται] καεί
1 pl καίμε, [καίουμε, καίομε] / καίγουμε, [καίγομε] κάψουμε, [‑ομε] καιγόμαστε / [καιόμαστε] καούμε
2 pl καίτε, [καίετε] / καίγετε κάψετε καίγεστε, καιγόσαστε / [καίεστε] καείτε
3 pl καίνε, καιν, [καίουν(ε)] / (καίγουν, καίγουνε) κάψουν(ε) καίγονται / [καίονται] καούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg έκαιγα, [έκαια]1 έκαψα καιγόμουν(α), {καιόμουν}1 κάηκα
2 sg έκαιγες, [έκαιες] έκαψες καιγόσουν(α), {καιόσουν} κάηκες
3 sg έκαιγε, [έκαιε] έκαψε καιγόταν(ε), {καιόταν} κάηκε
1 pl καίγαμε, [καίαμε] κάψαμε καιγόμασταν, (‑όμαστε), {καιόμασταν} καήκαμε
2 pl καίγατε, [καίατε] κάψατε καιγόσασταν, (‑όσαστε), {καιόσασταν} καήκατε
3 pl έκαιγαν, καίγαν(ε), {έκαιαν} έκαψαν, κάψαν(ε) καίγονταν, (καιγόντουσαν), {καίονταν} κάηκαν, καήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα καίω / (καίγω) ➤ θα κάψω ➤ θα καίγομαι / [καίομαι] ➤ θα κάω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα καις, [καίεις] / [καίγεις] θα κάψεις, … θα καίγεσαι / [καίεσαι], … θα καείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … κάψει   έχω, έχεις, … καεί
Past perfect ➤   είχα, είχες, … κάψει   είχα, είχες, … καεί
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … κάψει   θα έχω, έχεις, … καεί
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg καίγε / [καίε]2 κάψε, καύ' 2 κάψου
2 pl καίγετε / [καίετε]3 κάψτε, καύτε2 καίγεστε / [καίεστε] καείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ καίγοντας, {καίοντας}1 ➤ {καιόμενος, ‑ομένη, ‑όμενο} ➤
Perfect participle➤ έχοντας κάψει ➤ καμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤ κάψει καεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs 		 1. Rare forms like {καίεις} after the ancient καίω.
 2. Colloquial apocopic perfective imperative + accusative of article & noun weak pronouns e.g. καύ' το ("burn it!")
 3. Colloquial.
irregular • (…) optional or informal.   rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Derived terms

  • το καίω (to kaío, “I celebrate very much”, literally “I burn it!”) (idiomatic)

From stem καψ-

From stem καυ- as in the ancient verb καίω (kaíō)

  • see: καύση f (káfsi, “burning, combustion”)

Further reading

  • “καίω”, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής , Triantafyllidis Foundation, 1998
Wikious
Boobota
Sagapedia