พระเจ้า

From พระ (prá, an honorific for gods, priests, royal persons, etc, literally “divine; excellent; holy; sacred; etc”) +‎ เจ้า (jâao, “chief; lord; master; etc”).

พระเจ้า • (prá-jâao)

1. buddha:
   1. (classifier พระองค์, องค์, or, archaically, ตน) person who has achieved a state of perfect enlightenment.
   2. (classifier พระองค์ or องค์) representation, as image, statue, etc, of a buddha.
2. (classifier พระองค์ or องค์) high god.
3. (classifier พระองค์, องค์, or, archaically, ตน) priest.
4. (classifier พระองค์, องค์, or, archaically, ตน) male monarch: king, emperor, etc.
5. used as a title for or term of address to a high god, priest, male monarch, or high-ranking royal person.

   พระเจ้าหลุยส์ที่ ๑๔

   prá-jâao lǔi tîi · sìp sìi

   King Louis XIV

   พระเจ้าเสือ

   prá-jâao sʉ̌ʉa

   King Tiger (an Ayutthayan king)

   พระเจ้าเกียเข่ง

   prá-jâao giia-kèng

   Emperor Jiaqing

   พระเจ้ากรุงเวียดนาม

   prá-jâao grung wîiat-naam

   emperor the Vietnamese empire

   พระเจ้าเชียงใหม่

   prá-jâao chiiang-mài

   king Chiang Mai

   พระเจ้าป้า

   prá-jâao bpâa

   princess aunt; queen aunt; etc
   (literally) phrachao aunt

   พระเจ้าย่า

   prá-jâao yâa

   princess grandmother; queen grandmother; etc
   (literally) phrachao paternal grandmother

6. (of a royal person) (classifier องค์) head; headhair.

พระเจ้า • (prá-jâao)

1. (perhaps influenced by English "God") an exclamation of alarm, surprise, disbelief, pleasure, etc.