From Middle Dutch aenhalen. Equivalent to aan + halen.
aanhalen
Conjugation of aanhalen (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | aanhalen | |||
past singular | haalde aan | |||
past participle | aangehaald | |||
infinitive | aanhalen | |||
gerund | aanhalen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | haal aan | haalde aan | aanhaal | aanhaalde |
2nd person sing. (jij) | haalt aan, haal aan2 | haalde aan | aanhaalt | aanhaalde |
2nd person sing. (u) | haalt aan | haalde aan | aanhaalt | aanhaalde |
2nd person sing. (gij) | haalt aan | haalde aan | aanhaalt | aanhaalde |
3rd person singular | haalt aan | haalde aan | aanhaalt | aanhaalde |
plural | halen aan | haalden aan | aanhalen | aanhaalden |
subjunctive sing.1 | hale aan | haalde aan | aanhale | aanhaalde |
subjunctive plur.1 | halen aan | haalden aan | aanhalen | aanhaalden |
imperative sing. | haal aan | |||
imperative plur.1 | haalt aan | |||
participles | aanhalend | aangehaald | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |