mawiać

• mołwiać

From mówić +‎ -ać. First attested in 1438.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ma(ː)vjat͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /mavjat͡ɕ/, /mɒvjat͡ɕ/

mawiać impf

1. frequentative of mówić
   • 1874-1891 [Fifteenth century], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności‎^{, ,} , volume XXII, page 237:

     Mami syą strzecz, bichom przecziwo bogu nye mawiali w przecziwnosczyach

     [Mamy się strzec, bychom przeciwo Bogu nie mawiali w przeciwnościach]

• Polish: mawiać

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “mawiać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN
• Bańkowski, Andrzej (2000) “mawiać”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)

• mowiać (Middle Polish)

Inherited from Old Polish mawiać. By surface analysis, mówić +‎ -ać.

• IPA^(key): /ˈma.vjat͡ɕ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /ˈma.vjat͡ɕ/, /ˈmɒ.vjat͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -avjat͡ɕ
• Syllabification: ma‧wiać

mawiać impf (indeterminate, frequentative, imperfective determinate mówić)

1. (intransitive) frequentative of mówić

• mawiać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• mawiać in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “mawiać, mowiać”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• “MAWIAĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 21.02.2008
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “mawiać”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “mawiać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “mawiać”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 11
• mawiać in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego