cultus

• Geluid:  cultus    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈkʏltʏs / (2 lettergrepen)

• cul·tus

• Van het Latijnse cultus, in de betekenis van ‘godsverering, eredienst’ voor het eerst aangetroffen in 1824 ^{[1] [2][3]}

de cultus m

1. (religie) verering van een godheid, godsverering, eredienst

   ▸ De cultus van Apis nam dankzij de nieuwe Hellenistische god Sarapis nog meer toe in populariteit en zou deze populariteit behouden tot het christendom de ‘heidense’ religieuze gebruiken zou overstemmen in de publieke – en ongetwijfeld ook in de private – sfeer.^[4]

2. overdreven, dweepzieke aandacht

   ▸ De cultus rond Elon Musk: hoog tijd dat we kritischer gaan nadenken over deze ‘Homo Zeus’, die ons van de ene hype naar de andere sleept^[5]

• cult, eredienst, verering, verheerlijken, verheerlijking

• mysteriecultus

• cultusbeeld

• cultfilm, cultstatus

• Het woord cultus staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "cultus" herkend door:

• Zie de doorverwijspagina op Wikipedia voor meer informatie.

cultus

1. slecht

• cul·tus

cultus

1. cultus

cultus m

1. (landbouw) cultivering, het bebouwen van grond
2. (religie) dienst, verering
3. (religie) cultus, sekte
4. verfijning, cultuur, elegantie
5. kleding, uiterlijke verschijning

cultus

1. voltooid lijdend deelwoord van colo;