erven

Hallo, je bent hier gekomen op zoek naar de betekenis van het woord erven. In DICTIOUS vind je niet alleen alle woordenboekbetekenissen van het woord erven, maar kom je ook meer te weten over de etymologie, de kenmerken en hoe je erven in enkelvoud en meervoud uitspreekt. Alles wat je moet weten over het woord erven is hier. De definitie van het woord erven zal u helpen preciezer en correcter te zijn bij het spreken of schrijven van uw teksten. Kennis van de definitie vanerven, maar ook van die van andere woorden, verrijkt uw woordenschat en verschaft u meer en betere taalkundige bronnen.
naamwoord van handeling
zelfstandig bijvoeglijk
erven ervend
erf geërfd
erfenis erfelijk
  • er·ven
  • In de betekenis van ‘door erfenis verkrijgen’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1263 [1]
stamtijd
onbepaalde
wijs
verleden
tijd
voltooid
deelwoord
erven
/'ʔɛr.və(n)/
erfde*
/'ʔɛrv.də/
geërfd*
/ɣə'ʔɛrft/
zwak -d volledig

erven

  1. overgankelijk de eigendommen van een overledene, meestal een familielid, rechtens verkrijgen
    • Zij erfde een prachtig schilderij van haar oma. 
  2. door opvoeding of erfelijkheid verkrijgen
     Het is natuurlijk een zonde om op kerstavond te applaudisseren, gelukkig dat ik niet de moraal van mijn grootmoeder heb geërfd.[2]
  • In informeel taalgebruik wordt 'erven' voor een komisch effect soms verbogen als werven: orf, georven.[3]

de ervenmv

  1. meervoud van het zelfstandig naamwoord erf
  2. meervoud van het zelfstandig naamwoord erve, boerderij met grond eromheen

de ervenmv

  1. alleen meervoud erfgenamen (meervoud van erve in een sinds de 19e eeuw niet meer gangbare betekenis)
98 % van de Nederlanders;
98 % van de Vlamingen.[4]