jongen

• Geluid:  jongen    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈjɔŋə(n) / (2 lettergrepen)

• jon·gen

•  jong zn  of  jonge zn  met de uitgang -en
• van Middelnederlands jongen als verbuiging van  jonge zn , in de betekenis van ‘mannelijk kind’ aangetroffen vanaf 1479 ^{[1] [2] [3]}
• afgeleid van  jong zn  met het achtervoegsel -en ^{[4] [5]}

de  jongen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord jonge
2. meervoud van het zelfstandig naamwoord jong

   • De kat heeft jongen geworpen. 

•  zoals de ouden zongen, piepen de jongen
  kinderen doen vaak net als hun ouders

de jongen m

1. onvolwassen man

   • Een jongen op een bromfiets reed door de straat. 

   ▸ Op 10 juli 2019 bereikt la belle fille op haar racefiets zwoegend de top. Ze zou net als haar voorgangers uit de 17de eeuw ook wel een frisse duik willen nemen, maar voorlopig volstaan gulzige slokken uit haar bidon. Een bijrolletje in de historie van La Planche is genoeg. Morgen mogen de mooie jongens.^[6]

   ▸ Hij ging op het geluid af en zag, op een bergweitje tussen de rotsen, een kleine donkere jongen zijn geiten hoeden.^[7]

• jongmens, knaap, knul

• Jongens van Jan de Witt

• Een jongen als een wolk

• Een bengel van een jongen

• Een beuker van een jongen

• Een strop van een jongen

jongen

1. inergatief (van dieren) nageslacht ter wereld brengen

   • Onze teef heeft zojuist gejongd. 

• verjongen

• Het woord jongen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "jongen" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

jongen

1. jongen

jongen

1. jongen