kaars

• Geluid:  kaars    (hulp, bestand)
• IPA: /kars/

• kaars

• Leenwoord uit het Duits, in de betekenis van ‘vetstaaf met pit voor verlichting’ voor het eerst aangetroffen in 1240 ^[1][2]

de kaars v / m

1. een staaf of klomp van brandbaar materiaal met een lont

   • Vroeger had men 's nachts slechts kaarsen als verlichting. 

   ▸ Tot mijn verrassing en ontroering hadden ze een verjaardagstaart voor me gemaakt van een oude resupplydoos met 44 kaarsjes erop.^[3]

2. (natuurkunde), (eenheid), (verouderd) oude eenheid van lichtsterkte (de zg. normaalkaars, thans candela)

   • De winkelier zei dat deze lamp een lichtsterkte heeft van 30 cd, vroeger zou men zeggen: "een lamp van 30 kaars.". 

• een kaars: aansteken, opsteken
• een kaars: aanhebben
• een kaars: doven, uitblazen, uitdoen

• IK (2), HK (2)

• Doven/Uitgaan als een kaars in de nacht

• Een kaarsje aansteken

• Een kaars voor de duivel branden

• Zijn kaars aan twee kanten branden

• Geen heilige zo klein of hij wil zijn kaarsje hebben

• Iedere heilige komt zijn kaarsje toe

• Wat baten kaars en bril, als de uil niet zien en lezen wil?

• Het woord kaars staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "kaars" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.