kletsen

• Geluid:  kletsen    (hulp, bestand)

• klet·sen

• In de betekenis van ‘geluid maken’ voor het eerst aangetroffen in 1635 ^[1]
• ^[2]

kletsen ^{[3] [4] [5] [6]}

1. overgankelijk ditransitief iemand een klets geven, iemand slaan

   • Ze kletste hem een plas ijskoud water in het gezicht. 

2. inergatief op een informele manier praten

   • Hij kwam bij me zitten op het terras, en we kletsten wat. 

   ▸ Iedereen vierde het feit dat de woestijn eindelijk achter de rug was door dagenlang bij te kletsen en te drinken.^[7]

3. inergatief onzin vertellen

   • Je kletst maar wat! 

• babbelen, keuvelen, kneuteren , koekwouzen, kouten
• leuteren, lullen, ouwehoeren, zwammen

• afkletsen, erin kletsen, neerkletsen, omkletsen
• afkletsen, bekletsen, bijkletsen, cyberkletsen, doorkletsen, verkletsen

• ze kletsen wat af

de kletsen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord klets

• Het woord kletsen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "kletsen" herkend door: