pis

• Geluid:  pis    (hulp, bestand)
• IPA: / pɪs / (1 lettergreep)

• pis

• van Middelnederlands pisse, in de betekenis van ‘urine’ aangetroffen vanaf 1330 ^{[1] [2]}

de pis m

1. urine

   • Hij stond met zijn laars in de pis. 

   ▸ Wanneer hij 's ochtends wakker werd onder zijn Noorse donzen dekbed, het enige wat hij had bijgedragen aan de inrichting, de Zweden gaven er nog steeds de voorkeur aan om onder gewone dekens kou te lijden, lag er een dunne ijslaag op het waswater in de kan bij zijn wastafelkast, soms was zelfs de pis in de van een blauw patroon voorziene pot onder het bed bevroren.^[3]

• pies

• koudepis, mierenpis, muggenpis, paardenpis

• pisachtig, pisbak, pisbloem, pisbroek, pisbuis, pislucht, pisnicht, pisnijdig, pispot, pissig, pisvloed

pis

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van pissen
   

   • Ik pis. 

2. gebiedende wijs van pissen
   

   • Pis! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van pissen
   

   • Pis je? 

• Het woord pis staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "pis" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• Geluid:  pis    (hulp, bestand)
• IPA: /pi/

• pis

• Ontwikkeld uit Oudfrans peiz, piz “borst” (uit Latijn pectus, voor het eerst aangetroffen in 980. ^[1]
• Ontwikkeld uit Latijn peius, o peior, de vergelijkende trap van malus. ^[2]
• Spreektaalvorm van puis.

pis m

1. (zoötomie) uier, de melkklier van een melkdier
2. (schertsend) vrouwenborst
3. (zoötomie) speen

pis m

1. (verouderd) het slechtste

• pire

pis

1. slechter

pis

1. (spreektaal) dan, toch

pis

1. (spreektaal) dan, toen, en

pis

1. (Canada) jammer dan!

pis v

1. (groente) erwt

• pis

pis

1. vies, vuil, smerig

• kirli

• temiz