stuiten

• Geluid:  stuiten    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈstœytə(n) / (2 lettergrepen)
  • (Noord-Nederland): /ˈstœʏ̯.tə(n)/
  • (Vlaanderen, Brabant, Limburg): /ˈstœː.tə(n)/

• stui·ten

• In de betekenis van ‘tot staan brengen’ voor het eerst aangetroffen in 1573 ^{[1] [2] [3]}

stuiten

1. overgankelijk een beweging tot staan brengen

   • De aanval werd door een katachtige duik van de doelman gestuit. 
   • Hij verliest zijn evenwicht, rent als vanzelf nog een paar meter door en stuit dan op het lichaam van de oude Grisonnier, wiens onverwachte dood het vertreksein was geweest voor deze laatste slachtpartij. ^[4] 

   ▸ Het was moeilijk om een beleefde manier te vinden om haar woordenvloed te stuiten, ze was buitensporig ambitieus.^[5]

2. ergatief door botsing in omgekeerde richting gaan bewegen

   • De bal stuitte tegen de muur. 

3. plotseling iets tegenkomen

   ▸ Tegen het einde van de dag vonden we de officiële trail weer terug en stuitten we eindelijk op het bord ‘WELCOME IN KENNEDY MEADOWS’.^[6]

   ▸ Het was altijd een feest als ik op een kleine waterbron recht uit de berg stuitte.^[6]

• stuiteren
• stuitend

• afstuiten, opstuiten, terugstuiten, verstuiten

•  stuiten op

•  tegen de borst stuiten
  weerzin oproepen

•  De vooruitgang is niet te stuiten.
  Men moet verandering aanvaarden.

de stuiten mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord stuit

• Het woord stuiten staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "stuiten" herkend door: