teut

• Geluid:  teut    (hulp, bestand)
• IPA: /tøt/

• teut

• mogelijk oorspronkelijk afgeleid van het bijvoeglijk naamwoord "dronken/suf", wat zelf weer is afgeleid van teuten/teuteren ^{[1] [2] [3][4]}
• Nevenvorm van toot en tuit. De etymologie is gelijk aan die van tuit. ^[5]

 de teut v / m

1. (informeel), (persoon) iemand die heel langzaam is

   • De oude man is een echte teut geworden. 
   • Er komt geen werk uit haar handen want ze is een echte teut. 

2. (informeel), (persoon) iemand die op een irritante manier veel kletst

• draler, slabakker, talmer, treuzelaar
• babbelaar, babbelkous, keuvelaar, klessebes, kletser, kletskous, kletsmajoor, kletsmeier, kwebbel , kwek , leuteraar, zeurkous, zeveraar, zwetser

 de teut v / m

1. spits toelopend uiteinde van iets

teut

1. enkelvoud tegenwoordige tijd van teuten
2. gebiedende wijs van teuten

• Vermoedelijk van teuten/teuteren ^[3], waarmee de etymologie gewoon hetzelfde is als van het zelfstandig naamwoord, waarvan de betekenis is verschoven van "suf, dronken" naar "langzaam, traag". In de betekenis van ‘dronken’ voor het eerst aangetroffen in 1665. ^[6]

teut

1. (informeel), (drinken) dronken, zat

   • Aan het eind van de avond waren we helemaal teut. 

• Het woord teut staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "teut" herkend door: