hirða (weak verb, third-person singular past indicative hirti, supine hirt)
| infinitive (nafnháttur) |
að hirða | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
hirt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
hirðandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég hirði | við hirðum | present (nútíð) |
ég hirði | við hirðum |
| þú hirðir | þið hirðið | þú hirðir | þið hirðið | ||
| hann, hún, það hirðir | þeir, þær, þau hirða | hann, hún, það hirði | þeir, þær, þau hirði | ||
| past (þátíð) |
ég hirti | við hirtum | past (þátíð) |
ég hirti | við hirtum |
| þú hirtir | þið hirtuð | þú hirtir | þið hirtuð | ||
| hann, hún, það hirti | þeir, þær, þau hirtu | hann, hún, það hirti | þeir, þær, þau hirtu | ||
| imperative (boðháttur) |
hirð (þú) | hirðið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| hirtu | hirðiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að hirðast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
hirst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
hirðandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég hirðist | við hirðumst | present (nútíð) |
ég hirðist | við hirðumst |
| þú hirðist | þið hirðist | þú hirðist | þið hirðist | ||
| hann, hún, það hirðist | þeir, þær, þau hirðast | hann, hún, það hirðist | þeir, þær, þau hirðist | ||
| past (þátíð) |
ég hirtist | við hirtumst | past (þátíð) |
ég hirtist | við hirtumst |
| þú hirtist | þið hirtust | þú hirtist | þið hirtust | ||
| hann, hún, það hirtist | þeir, þær, þau hirtust | hann, hún, það hirtist | þeir, þær, þau hirtust | ||
| imperative (boðháttur) |
hirst (þú) | hirðist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| hirstu | hirðisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
hirtur | hirt | hirt | hirtir | hirtar | hirt | |
| accusative (þolfall) |
hirtan | hirta | hirt | hirta | hirtar | hirt | |
| dative (þágufall) |
hirtum | hirtri | hirtu | hirtum | hirtum | hirtum | |
| genitive (eignarfall) |
hirts | hirtrar | hirts | hirtra | hirtra | hirtra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
hirti | hirta | hirta | hirtu | hirtu | hirtu | |
| accusative (þolfall) |
hirta | hirtu | hirta | hirtu | hirtu | hirtu | |
| dative (þágufall) |
hirta | hirtu | hirta | hirtu | hirtu | hirtu | |
| genitive (eignarfall) |
hirta | hirtu | hirta | hirtu | hirtu | hirtu | |
hirða f (genitive singular hirðu, no plural)
hirða
Related to hirðir (This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
hirða