From Proto-Hellenic *koňňós, from Proto-Indo-European *ḱomyós, from *ḱóm (“with”) + *-yós (“adjectival suffix”), the ancestor of the suffix -ιος (-ios). Cognates include Latin cum, Gaulish com-, and Old English ge-.[1]
κοινός • (koinós) m (feminine κοινή, neuter κοινόν); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | κοινός koinós |
κοινή koinḗ |
κοινόν koinón |
κοινώ koinṓ |
κοινᾱ́ koinā́ |
κοινώ koinṓ |
κοινοί koinoí |
κοιναί koinaí |
κοινᾰ́ koiná | |||||
Genitive | κοινοῦ koinoû |
κοινῆς koinês |
κοινοῦ koinoû |
κοινοῖν koinoîn |
κοιναῖν koinaîn |
κοινοῖν koinoîn |
κοινῶν koinôn |
κοινῶν koinôn |
κοινῶν koinôn | |||||
Dative | κοινῷ koinôi |
κοινῇ koinêi |
κοινῷ koinôi |
κοινοῖν koinoîn |
κοιναῖν koinaîn |
κοινοῖν koinoîn |
κοινοῖς koinoîs |
κοιναῖς koinaîs |
κοινοῖς koinoîs | |||||
Accusative | κοινόν koinón |
κοινήν koinḗn |
κοινόν koinón |
κοινώ koinṓ |
κοινᾱ́ koinā́ |
κοινώ koinṓ |
κοινούς koinoús |
κοινᾱ́ς koinā́s |
κοινᾰ́ koiná | |||||
Vocative | κοινέ koiné |
κοινή koinḗ |
κοινόν koinón |
κοινώ koinṓ |
κοινᾱ́ koinā́ |
κοινώ koinṓ |
κοινοί koinoí |
κοιναί koinaí |
κοινᾰ́ koiná | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
κοινῶς koinôs |
κοινότερος koinóteros |
κοινότᾰτος koinótatos | ||||||||||||
Notes: |
|
From Ancient Greek κοινός (koinós), from Proto-Indo-European *ḱóm (“with”).
κοινός • (koinós) m (feminine κοινή, neuter κοινό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | κοινός (koinós) | κοινή (koiní) | κοινό (koinó) | κοινοί (koinoí) | κοινές (koinés) | κοινά (koiná) | |
genitive | κοινού (koinoú) | κοινής (koinís) | κοινού (koinoú) | κοινών (koinón) | κοινών (koinón) | κοινών (koinón) | |
accusative | κοινό (koinó) | κοινή (koiní) | κοινό (koinó) | κοινούς (koinoús) | κοινές (koinés) | κοινά (koiná) | |
vocative | κοινέ (koiné) | κοινή (koiní) | κοινό (koinó) | κοινοί (koinoí) | κοινές (koinés) | κοινά (koiná) |
Notes: The adjectival noun κοινόν may be found.
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο κοινός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο κοινός, etc.)
comparative | singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
nominative | κοινότατος (koinótatos) | κοινότατη (koinótati) | κοινότατο (koinótato) | κοινότατοι (koinótatoi) | κοινότατες (koinótates) | κοινότατα (koinótata) |
genitive | κοινότατου (koinótatou) | κοινότατης (koinótatis) | κοινότατου (koinótatou) | κοινότατων (koinótaton) | κοινότατων (koinótaton) | κοινότατων (koinótaton) |
accusative | κοινότατο (koinótato) | κοινότατη (koinótati) | κοινότατο (koinótato) | κοινότατους (koinótatous) | κοινότατες (koinótates) | κοινότατα (koinótata) |
vocative | κοινότατε (koinótate) | κοινότατη (koinótati) | κοινότατο (koinótato) | κοινότατοι (koinótatoi) | κοινότατες (koinótates) | κοινότατα (koinótata) |
derivations | relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο κοινότατος", etc) | |||||
Absolute superlative | singular | plural | ||||
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
nominative | κοινότατος (koinótatos) | κοινότατη (koinótati) | κοινότατο (koinótato) | κοινότατοι (koinótatoi) | κοινότατες (koinótates) | κοινότατα (koinótata) |
genitive | κοινότατου (koinótatou) | κοινότατης (koinótatis) | κοινότατου (koinótatou) | κοινότατων (koinótaton) | κοινότατων (koinótaton) | κοινότατων (koinótaton) |
accusative | κοινότατο (koinótato) | κοινότατη (koinótati) | κοινότατο (koinótato) | κοινότατους (koinótatous) | κοινότατες (koinótates) | κοινότατα (koinótata) |
vocative | κοινότατε (koinótate) | κοινότατη (koinótati) | κοινότατο (koinótato) | κοινότατοι (koinótatoi) | κοινότατες (koinótates) | κοινότατα (koinótata) |