ban

• Geluid:  ban    (hulp, bestand)
• IPA: / bɑn / (1 lettergreep)

• ban

• erfwoord via Middelnederlands ban van Oudnederlands ban, naamwoord van handeling  bannen ww , in de betekenis van ‘afkondiging, uitsluiting’ aangetroffen vanaf 995 ^{[1] [2]}
  • van Duits Bann, in de betekenis van ‘betovering’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1898 ^{[1] [2]}
  • via Kroatisch ban van Perzisch بان (bān) "prins, heer, gouverneur" ^[3]

de ban m

1. (juridisch) straf in de vorm van een verbod om in een bepaald gebied te zijn
2. (religie) (rooms-katholiek) uitsluiting uit de kerkgemeenschap
3. (juridisch) (historisch) rechtsgebied van een bepaalde stad
4. officiële afkondiging
5. (verouderd) oproep
6. magisch lijkende invloed
7. (historisch) titel voor landvoogden in Zuidoost-Europa

• verbanning
• banvloek, excommunicatie, kerkban
• betovering
• landvoogd

• anathema, banvloek

• achterban

•  in de ban doen
  (figuurlijk) verbieden, afwijzen

• De regering heeft roken in de ban gedaan. 

•  in de ban doen
  (religie) uitsluiten van de kerkgemeenschap

• De paus trachtte de keizer in de ban te doen en zo ontstond er een conflict. 

•  in de ban van
  dwangmatig geïnteresseerd in of beheerst door

• Het hele land is in de ban van de voetbalwedstrijden 

• In de ban van de ring is een bekend boek. 

ban

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van bannen
   

   • Ik ban. 

2. gebiedende wijs van bannen
   

   • Ban! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van bannen
   

   • Ban je? 

• Het woord ban staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "ban" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• IPA: /ba:n/

ban o

1. bot

• IPA: /bæn/

ban

1. overgankelijk bannen, in de ban doen, uitbannen, verbannen

ban

1. ban, verbanning
2. verbod

ban

1. hek

• Geluid:  ban    (hulp, bestand)

ban

1. welk?

ban

1. modder, klei

ban

1. believen, plezier doen