blikken

• Geluid:  blikken    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈblɪkə(n) / (2 lettergrepen)

• blik·ken

• afgeleid van blik met het achtervoegsel -en
• van Middelnederlands blicken "schitteren, lonken"
• verbastering van (ver-)bleken ^{[1] [2] [3] [4]}

de blikken mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord blik

   ▸ De woedende blikken die Jeroen haar tijdens en na het telefoongesprek toezond, had ze openlijk genegeerd.^[5]

blikken

1. van blik vervaardigd

   • Er zat een blikken plaatje opgeschroefd. 

2. alsof van blik vervaardigd of afkomstig daarvan

   • De toeter produceerde een schel blikken geluid. 

blikken

1. inergatief in een bepaalde richting kijken

   • Hij blikte even naar haar, maar moest snel zijn aandacht weer op het verkeer richten. 

2. inergatief schitteren

   • een fraai blikkend scherp mes 

• aanblikken, afblikken, doorblikken, inblikken, omblikken, rondblikken, terugblikken, verblikken

• zonder blikken of blozen

• Het woord blikken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "blikken" herkend door: