plaats

• Geluid:  plaats    (hulp, bestand)
• IPA: / plats / (1 lettergreep)
• IPA: /plaːts/

• plaats

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘(open) ruimte’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1285 ^[1]

de plaats v / m

1. een bepaalde ruimte of een bepaald punt in de ruimte

   • De plaats van het ongeval bleef wekenlang afgespannen met politielint. 
   • Er was geen plaats voor hem om te gaan zitten. 

2. een plein

   • Ik ontmoette hem op de meest centrale plaats van het dorp. 

3. een dorp of stad (woonplaats)

   • De plaats waar hij vandaan kwam, bleef lange tijd een vraagteken voor zijn klasgenoten. 

4. een kleine ruimte achter een huis

   • Op het plaatsje kwam helemaal geen zon. 

• : locatie, stede

• : in plaats van

•  Wat was het raar om mijn paraplu opeens tegen de regen te moeten gebruiken in plaats van tegen de zon. ^[2] 

• : op zijn plaats

• : ter plaatse

• De juiste man op de juiste plaats zijn

• Een goed woord vindt altijd een goede plaats

• Het hart op de rechte plaats hebben

• Iemand op zijn plaats zetten

plaats

1. bijwoordelijk deel van een scheidbaar werkwoord

   • plaatsnemen: Hij nam plaats op de voorste rij. 

plaats

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van plaatsen
   

   • Ik plaats. 

2. gebiedende wijs van plaatsen
   

   • Plaats! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van plaatsen
   

   • Plaats je? 

• Het woord plaats staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "plaats" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.