wild

• Geluid:  wild    (hulp, bestand)

• wild

• In de betekenis van ‘in de natuurstaat, woest’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1174 ^[1]

wild

1. (dierkunde) in de vrije natuur levend

   • De wilde kat is een eigen soort. 

2. niet tam, woest

   ▸ De wildste scenario’s vlogen door mijn hoofd.^[2]

3. onbeschaafd, bruusk

• tam

• grofwild, kleinwild, roodwild, standwild, vederwild, waterwild, zwartwild

• wildebras

• Zijn wilde haren verliezen

wild

1. op wilde wijze

   • Hij sloeg wild om zich heen. 

2. bijwoordelijk deel van een scheidbaar werkwoord

   • wildplassen: Hij plaste daar wild en liep een bekeuring op. 

het wild o

1. dieren die niet onder menselijke beheersing zijn opgegroeid
2. iets dat niet onder menselijke beheersing valt

   ▸ We kampeerden in het wild langs beken en zagen zelden andere mensen.^[2]

3. vlees van een wild dier

• grofwild, roodwild, standwild, waterwild, zwartwild

In het wild.

• Het woord wild staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "wild" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

wild

1. wild

wild

1. wild