เชิญ

From Old Khmer *jeñ (“to meet; to join”), which is extended as Old Khmer prajeñ (“to meet; to confront; etc”), from which Thai ประเชิญ (bprà-chəən) and เผชิญ (pà-chəən) are derived, and as Middle Khmer añjeñ (“to seek to meet; to invite; to request formally; etc”), from which Thai อัญเชิญ (an-chəən) is derived; or from aphaeresis of Middle Khmer ʼañjeñ (idem). Perhaps cognate with Lao ເຊີນ (sœ̄n), Khmer ជើញ (cəəñ). Compare Middle Chinese 請 (MC dzjeng|tshjengX|dzjengH, “to request”).

เชิญ • (chəən) (abstract noun การเชิญ)

1. to invite; to request.
2. (of a sacred object or person) to bring; to take; to carry.
   • 1869, เจ้าพระยาทิพากรวงศมหาโกษาธิบดี (ขำ บุนนาค), “๑๒๗. พระยาสุเรนทรราชเสนาเชิญศุภอักษรไปเชียงใหม่”, in พระราชพงศาวดาร กรุงรัตนโกสินทร์ รัชชกาลที่ ๓ ฉะบับเจ้าพระยาทิพากรวงศ์‎, Bangkok: โรงพิมพ์โสภณพิพรรฒธนากร, published 1938, retrieved 2019-07-13:

     ลุศักราช ๑๒๐๑ ปีกุน เอกศก เป็นปีที่ ๑๖ ณ วันเดือน ๕ ขึ้น ๓ ค่ำ โปรดให้พระยาสุเรนทรราชเสนา นายพลพ่าย มหาดเล็ก เป็นข้าหลวงเชิญศุภอักษรขึ้นไปถึงพระยาเชียงใหม่ พระยาละคร พระยาลำพูน ให้ชำระเงินคืนให้แก่ลูกค้าพวกอังกฤษ

     lú sàk-gà-ràat · pan sɔ̌ɔng rɔ́ɔi èt · bpii gun · èek-gà-sòk · bpen bpii tîi · sìp hòk · ná · wan dʉʉan · hâa · kʉ̂n · sǎam · kâm · bpròot hâi prá-yaa sù-reen râat-chá sěe-naa · naai pon-lá pâai · má-hàat-lék · bpen kâa-lǔuang chəən sùp-pá-àk-sɔ̌ɔn kʉ̂n bpai tʉ̌ng prá-yaa chiiang-mài · prá-yaa lá-kɔɔn · prá-yaa lam-puun · hâi cham-rá ngən kʉʉn hâi gɛ̀ɛ lûuk-káa pûuak ang-grìt

     reached the year 1201, the Year of the Pig, Year One, being the 16th year ; on the 3rd day of the waxing moon of the 5th month, kindly appointed Phraya Suren Ratchasena and Nai Phonlaphai the page as royal officials carrying a letter of prosperity up to Phraya Chiang Mai, Phraya La-khon, Phraya Lamphun, ordered them to pay the money back to the merchants the English faction.

   • 1869, เจ้าพระยาทิพากรวงศมหาโกษาธิบดี (ขำ บุนนาค), “๗๗. เชิญพระพุทธสิหิงก์มากรุงเทพฯ”, in พระราชพงศาวดารกรุงรัตนโกสินทร์ รัชกาลที่ ๑‎, 6th edition, Bangkok: กองวรรณคดีและประวัติศาสตร์ กรมศิลปากร, published 1988, →ISBN, retrieved 2019-07-13:

     เมืองสุโขทัยร้าง สมเด็จพระรามาธิบดีจึงให้เชิญพระพุทธสิหิงค์ลงมาไว้ในกรุงศรีอยุธยา

     mʉʉang sù-kǒo-tai ráang · sǒm-dèt prá raa-maa-típ-bɔɔ-dii jʉng hâi chəən prá pút-tá sì-hǐng long maa wái nai grung sǐi à-yút-tá-yaa

     The Town of Sukhothai was abandoned. Somdet Phra Ramathipbodi then had Phra Phuttha Sihing taken down to be kept in the Realm of Sri Ayutthaya.

3. (auxiliary) used to express a request, command, or permission.

เชิญ • (chəən)

1. used as a polite addition to a request, command, or permission.

เชิญ • (chəən)

1. used to express a request, command, or permission; used to express an invitation.