From the root ق ي ن (q-y-n), or denominal verb of قَيْن (qayn, “smith”), an ur-Semitic noun.
قَانَ • (qāna) I (non-past يَقِينُ (yaqīnu), verbal noun قَيْن (qayn))
verbal noun الْمَصْدَر |
قَيْن qayn | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
active participle اِسْم الْفَاعِل |
قَائِن qāʔin | |||||||||||
passive participle اِسْم الْمَفْعُول |
مَقِين maqīn | |||||||||||
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم | ||||||||||||
singular الْمُفْرَد |
dual الْمُثَنَّى |
plural الْجَمْع | ||||||||||
1st person الْمُتَكَلِّم |
2nd person الْمُخَاطَب |
3rd person الْغَائِب |
2nd person الْمُخَاطَب |
3rd person الْغَائِب |
1st person الْمُتَكَلِّم |
2nd person الْمُخَاطَب |
3rd person الْغَائِب | |||||
past (perfect) indicative الْمَاضِي |
m | قِنْتُ qintu |
قِنْتَ qinta |
قَانَ qāna |
قِنْتُمَا qintumā |
قَانَا qānā |
قِنَّا qinnā |
قِنْتُمْ qintum |
قَانُوا qānū | |||
f | قِنْتِ qinti |
قَانَتْ qānat |
قَانَتَا qānatā |
قِنْتُنَّ qintunna |
قِنَّ qinna | |||||||
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع |
m | أَقِينُ ʔaqīnu |
تَقِينُ taqīnu |
يَقِينُ yaqīnu |
تَقِينَانِ taqīnāni |
يَقِينَانِ yaqīnāni |
نَقِينُ naqīnu |
تَقِينُونَ taqīnūna |
يَقِينُونَ yaqīnūna | |||
f | تَقِينِينَ taqīnīna |
تَقِينُ taqīnu |
تَقِينَانِ taqīnāni |
تَقِنَّ taqinna |
يَقِنَّ yaqinna | |||||||
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب |
m | أَقِينَ ʔaqīna |
تَقِينَ taqīna |
يَقِينَ yaqīna |
تَقِينَا taqīnā |
يَقِينَا yaqīnā |
نَقِينَ naqīna |
تَقِينُوا taqīnū |
يَقِينُوا yaqīnū | |||
f | تَقِينِي taqīnī |
تَقِينَ taqīna |
تَقِينَا taqīnā |
تَقِنَّ taqinna |
يَقِنَّ yaqinna | |||||||
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم |
m | أَقِنْ ʔaqin |
تَقِنْ taqin |
يَقِنْ yaqin |
تَقِينَا taqīnā |
يَقِينَا yaqīnā |
نَقِنْ naqin |
تَقِينُوا taqīnū |
يَقِينُوا yaqīnū | |||
f | تَقِينِي taqīnī |
تَقِنْ taqin |
تَقِينَا taqīnā |
تَقِنَّ taqinna |
يَقِنَّ yaqinna | |||||||
imperative الْأَمْر |
m | قِنْ qin |
قِينَا qīnā |
قِينُوا qīnū |
||||||||
f | قِينِي qīnī |
قِنَّ qinna | ||||||||||
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول | ||||||||||||
singular الْمُفْرَد |
dual الْمُثَنَّى |
plural الْجَمْع | ||||||||||
1st person الْمُتَكَلِّم |
2nd person الْمُخَاطَب |
3rd person الْغَائِب |
2nd person الْمُخَاطَب |
3rd person الْغَائِب |
1st person الْمُتَكَلِّم |
2nd person الْمُخَاطَب |
3rd person الْغَائِب | |||||
past (perfect) indicative الْمَاضِي |
m | قِنْتُ qintu |
قِنْتَ qinta |
قِينَ qīna |
قِنْتُمَا qintumā |
قِينَا qīnā |
قِنَّا qinnā |
قِنْتُمْ qintum |
قِينُوا qīnū | |||
f | قِنْتِ qinti |
قِينَتْ qīnat |
قِينَتَا qīnatā |
قِنْتُنَّ qintunna |
قِنَّ qinna | |||||||
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع |
m | أُقَانُ ʔuqānu |
تُقَانُ tuqānu |
يُقَانُ yuqānu |
تُقَانَانِ tuqānāni |
يُقَانَانِ yuqānāni |
نُقَانُ nuqānu |
تُقَانُونَ tuqānūna |
يُقَانُونَ yuqānūna | |||
f | تُقَانِينَ tuqānīna |
تُقَانُ tuqānu |
تُقَانَانِ tuqānāni |
تُقَنَّ tuqanna |
يُقَنَّ yuqanna | |||||||
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب |
m | أُقَانَ ʔuqāna |
تُقَانَ tuqāna |
يُقَانَ yuqāna |
تُقَانَا tuqānā |
يُقَانَا yuqānā |
نُقَانَ nuqāna |
تُقَانُوا tuqānū |
يُقَانُوا yuqānū | |||
f | تُقَانِي tuqānī |
تُقَانَ tuqāna |
تُقَانَا tuqānā |
تُقَنَّ tuqanna |
يُقَنَّ yuqanna | |||||||
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم |
m | أُقَنْ ʔuqan |
تُقَنْ tuqan |
يُقَنْ yuqan |
تُقَانَا tuqānā |
يُقَانَا yuqānā |
نُقَنْ nuqan |
تُقَانُوا tuqānū |
يُقَانُوا yuqānū | |||
f | تُقَانِي tuqānī |
تُقَنْ tuqan |
تُقَانَا tuqānā |
تُقَنَّ tuqanna |
يُقَنَّ yuqanna |
قَان • (qān) m
Singular | basic singular diptote | ||
---|---|---|---|
Indefinite | Definite | Construct | |
Informal | — | قَان qān |
— |
Nominative | — | قَانُ qānu |
— |
Accusative | — | قَانَ qāna |
— |
Genitive | — | قَانَ qāna |
— |
Derived from the active participle of قَنَا (qanā, “to reach out to, to acquire”).
قانٍ • (qānin) m (plural قَانِيَة (qāniya))
Singular | singular triptote in ـٍ (-in) | ||
---|---|---|---|
Indefinite | Definite | Construct | |
Informal | قانِي qānī |
الْقانِي al-qānī |
قانِي qānī |
Nominative | قانٍ qānin |
الْقانِي al-qānī |
قانِي qānī |
Accusative | قانِيًا qāniyan |
الْقانِيَ al-qāniya |
قانِيَ qāniya |
Genitive | قانٍ qānin |
الْقانِي al-qānī |
قانِي qānī |
Dual | Indefinite | Definite | Construct |
Informal | قانِيَيْن qāniyayn |
الْقانِيَيْن al-qāniyayn |
قانِيَيْ qāniyay |
Nominative | قانِيَانِ qāniyāni |
الْقانِيَانِ al-qāniyāni |
قانِيَا qāniyā |
Accusative | قانِيَيْنِ qāniyayni |
الْقانِيَيْنِ al-qāniyayni |
قانِيَيْ qāniyay |
Genitive | قانِيَيْنِ qāniyayni |
الْقانِيَيْنِ al-qāniyayni |
قانِيَيْ qāniyay |
Plural | broken plural triptote in ـَة (-a) | ||
Indefinite | Definite | Construct | |
Informal | قَانِيَة qāniya |
الْقَانِيَة al-qāniya |
قَانِيَة qāniyat |
Nominative | قَانِيَةٌ qāniyatun |
الْقَانِيَةُ al-qāniyatu |
قَانِيَةُ qāniyatu |
Accusative | قَانِيَةً qāniyatan |
الْقَانِيَةَ al-qāniyata |
قَانِيَةَ qāniyata |
Genitive | قَانِيَةٍ qāniyatin |
الْقَانِيَةِ al-qāniyati |
قَانِيَةِ qāniyati |
Apparently borrowed from Khorezmian Turkic, from Proto-Turkic *kiān (“blood”).
قَان • (qān) m
Singular | basic singular diptote | ||
---|---|---|---|
Indefinite | Definite | Construct | |
Informal | — | أَحْمَر قَان ʔaḥmar qān |
— |
Nominative | — | أَحْمَرُ قَانٍ ʔaḥmaru qānin |
— |
Accusative | — | أَحْمَرَ قَانٍ ʔaḥmara qānin |
— |
Genitive | — | أَحْمَرِ قَانٍ ʔaḥmari qānin |
— |
Unknown, probably an Old South Arabian borrowing, possibly related to قَنَا (qanā), قَنَى (qanā, “to acquire, to obtain”), or to قَنَاة (qanāh, “spear”).
قَان • (qān) m (collective, singulative قَانَة f (qāna))
Collective | basic collective triptote | ||
---|---|---|---|
Indefinite | Definite | Construct | |
Informal | قَان qān |
الْقَان al-qān |
قَان qān |
Nominative | قَانٌ qānun |
الْقَانُ al-qānu |
قَانُ qānu |
Accusative | قَانًا qānan |
الْقَانَ al-qāna |
قَانَ qāna |
Genitive | قَانٍ qānin |
الْقَانِ al-qāni |
قَانِ qāni |
Singulative | singulative triptote in ـَة (-a) | ||
Indefinite | Definite | Construct | |
Informal | قَانَة qāna |
الْقَانَة al-qāna |
قَانَة qānat |
Nominative | قَانَةٌ qānatun |
الْقَانَةُ al-qānatu |
قَانَةُ qānatu |
Accusative | قَانَةً qānatan |
الْقَانَةَ al-qānata |
قَانَةَ qānata |
Genitive | قَانَةٍ qānatin |
الْقَانَةِ al-qānati |
قَانَةِ qānati |
Dual | Indefinite | Definite | Construct |
Informal | قَانَتَيْن qānatayn |
الْقَانَتَيْن al-qānatayn |
قَانَتَيْ qānatay |
Nominative | قَانَتَانِ qānatāni |
الْقَانَتَانِ al-qānatāni |
قَانَتَا qānatā |
Accusative | قَانَتَيْنِ qānatayni |
الْقَانَتَيْنِ al-qānatayni |
قَانَتَيْ qānatay |
Genitive | قَانَتَيْنِ qānatayni |
الْقَانَتَيْنِ al-qānatayni |
قَانَتَيْ qānatay |
Paucal (3-10) | sound feminine paucal | ||
Indefinite | Definite | Construct | |
Informal | قَانَات qānāt |
الْقَانَات al-qānāt |
قَانَات qānāt |
Nominative | قَانَاتٌ qānātun |
الْقَانَاتُ al-qānātu |
قَانَاتُ qānātu |
Accusative | قَانَاتٍ qānātin |
الْقَانَاتِ al-qānāti |
قَانَاتِ qānāti |
Genitive | قَانَاتٍ qānātin |
الْقَانَاتِ al-qānāti |
قَانَاتِ qānāti |
قان (countable and uncountable, definite accusative قانی)
From Proto-Turkic *kān (“blood”).
قان (qan)
Alternative scripts | |
---|---|
Arabic | قان |
Cyrillic | қан |
Latin | qan |
قان • (transliteration needed)
قان (qân, qâan) (definite accusative قانؽ, plural قانلار)
From Proto-Turkic *kān (“blood”).
قان (kan)
قان • (qan)
Inherited from Proto-Turkic *kān (“blood”); cognate with Old Turkic 𐰴𐰣 (qan), Azerbaijani qan, Bashkir ҡан (qan), Chuvash юн (jun), Kazakh қан (qan), Kyrgyz кан (kan), Turkmen gan, Uyghur قان (qan), Uzbek qon and Yakut хаан (qaan).
قان • (kan) (definite accusative قانی (kanı), plural قانلر (kanlar))
Readings | |
---|---|
Classical reading? | qān |
Dari reading? | qān |
Iranian reading? | ğân |
Tajik reading? | qon |
قان • (qân)
From Chagatai قان (qan), from Proto-Turkic *kān (“blood”).