οὗτος

See also: ούτος

Ancient Greek

Etymology

Synchronically analyzable as ὁ (ho) + αὐτός (autós, “self; third-person pronoun”).^[1]

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /hûː.tos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈ(h)u.tos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈu.tos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈu.tos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈu.tos/

Audio (Classical Attic); “οὗτος, αὕτη, τοῦτο” (“hoûtos, haútē, toûto”): (file)

Determiner

οὗτος • (hoûtos), f αὕτη (haútē), n τοῦτο (toûto) (medial demonstrative determiner and pronoun)

this
1. (of place) here
2. in contrast with ὅδε (hóde): the preceding
  - 386 BCE – 367 BCE, Plato, Meno 93b:
    εἰ διδακτόν ἐστιν ἀρετὴ πάλαι σκοποῦμεν. τοῦτο δὲ σκοποῦντες τόδε σκοποῦμεν, ἆρα οἱ ἀγαθοὶ ἄνδρες καὶ τῶν νῦν καὶ τῶν προτέρων ταύτην τὴν ἀρετὴν ἣν αὐτοὶ ἀγαθοὶ ἦσαν ἠπίσταντο καὶ ἄλλῳ παραδοῦναι
    ei didaktón estin aretḕ pálai skopoûmen. toûto dè skopoûntes tóde skopoûmen, âra hoi agathoì ándres kaì tôn nûn kaì tôn protérōn taútēn tḕn aretḕn hḕn autoì agathoì êsan ēpístanto kaì állōi paradoûnai
    We have been considering for a long time if virtue is teachable. In considering that question, we are considering the following: did the good men, both from now and before, understand this virtue by which they were good, and how to pass it along to another?
3. in contrast with ἐκεῖνος (ekeînos): the latter
4. of someone or something famous or infamous

Declension

First and second declension of οὗτος; αὕτη; τοῦτο (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	οὗτος hoûtos	αὕτη haútē	τοῦτο toûto	τούτω toútō	τούτω toútō	τούτω toútō	οὗτοι hoûtoi	αὗται haûtai	ταῦτᾰ taûta
Genitive	τούτου toútou	ταύτης taútēs	τούτου toútou	τούτοιν toútoin	τούτοιν toútoin	τούτοιν toútoin	τούτων toútōn	τούτων toútōn	τούτων toútōn
Dative	τούτῳ toútōi	ταύτῃ taútēi	τούτῳ toútōi	τούτοιν toútoin	τούτοιν toútoin	τούτοιν toútoin	τούτοις toútois	ταύταις taútais	τούτοις toútois
Accusative	τοῦτον toûton	ταύτην taútēn	τοῦτο toûto	τούτω toútō	τούτω toútō	τούτω toútō	τούτους toútous	ταύτᾱς taútās	ταῦτᾰ taûta
Vocative	οὗτος hoûtos	αὕτη haútē	—	—	—	—	—	—	—
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ταῦτᾰ / τούτως taûta / toútōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Doric: gen. sg. fem. is τούτᾱς (toútās) and nom. pl. masc./fem. is τοῦτοι (toûtoi) or ταῦται (taûtai)
Cretic: gen. pl. fem./neut. is ταυτᾶν (tautân) or ταύτων (taútōn)
Boeotian: all forms begin with οὑτ- (hout-)

Descendants

⇒ Byzantine Greek: τοῦτος (toûtos)
- Greek: τούτος (toútos)
Greek: ούτος (oútos)
⇒ Pontic Greek: αβούτος (avoútos), αούτος (aoútos), αγούτος (agoútos), αβότους (avótous)

type	interrogative	indefinite	(medial) demonstrative	proximal demonstrative	distal demonstrative	relative	indefinite relative	identity	other
basic	τίς	τις, ἔνιοι	†ὁ, οὗτος	ὅδε	ἐκεῖνος	ὅς	ὅστις	ὁ αὐτός (αὑτός), ὁμός	ἕτερος, ἄλλος
dual	πότερος	πότερος, ποτερός				ὁπότερος
quality	ποῖος	ποιός	†τοῖος, τοιοῦτος	τοιόσδε		οἷος	ὁποῖος	ὅμοιος	ἑτεροῖος, ἀλλοῖος
quantity	πόσος	ποσός	†τόσος, τοσοῦτος	τοσόσδε		ὅσος	ὁπόσος
manner	πῶς	πως	†τώς, †ὥς, οὕτως	ὧδε		ὡς	ὅπως	ὁμῶς	ἑτέρως, ἄλλως
method, path, place	πῇ	πῃ	τῇ, ταύτῃ	τῇδε	ἐκείνῃ	ᾗ	ὅπῃ		ἄλλῃ
place	ποῦ, †πόθι	που, †ποθι	ἐνταῦθα	ἐνθάδε	ἐκεῖ, ἔνθα, †ἐκεῖθι	οὗ, ἔνθα, †ὅθι	ὅπου, †ὁπόθι	αὐτόθι, ὁμοῦ	ἄλλοθι
source	πόθεν	ποθεν	†τόθεν, ἔνθεν, ἐντεῦθεν	ἐνθένδε	ἐκεῖθεν	ὅθεν	ὁπόθεν	†ὁμόθεν	ἄλλοθεν
destination	ποῖ, †πόσε	ποι	ἔνθα, ἐνταῦθα	ἐνθάδε, δεῦρο	ἐκεῖσε	οἷ	ὅποι, †ὁπόσε	αὐτόσε, ὁμόσε	ἄλλοσε
time	πότε, πῆμος	ποτέ, ποτε, τοτέ, ἐνίοτε	τότε, τῆμος	τημόσδε		ὅτε, ἦμος	ὁπότε, †ὁππῆμος	ἅμα	ἄλλοτε
exact time	πηνίκα		†τηνίκα, τηνικαῦτα	τηνικάδε		ἡνίκα	ὁπηνίκα	αὐτίκα
duration of time			τέως			ἕως
size, age	πηλίκος	πηλίκος	†τηλίκος, τηλικοῦτος	τηλικόσδε		ἡλίκος	ὁπηλίκος	ὁμῆλιξ
repetition	ποσάκις, ποσίνδα	ποσάκις	τουτάκις, τοσάκις			†ὁσάκις ὁποσάκις	ὁποσάκις
multiplication	ποσαπλάσιος					ὁσαπλάσιος, ὁσαπλασίων
order	πόστος	ποστός					ὁπόστος
† Forms rarely or never used in Classical Attic prose Relative also used in exclamations; either relative or indefinite relative used in indirect questions.

References

^ Beekes, Robert S. P. (2010) “οὗτος”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 1132

οὗτος

Contents

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Determiner

Declension

Descendants

See also

References

Further reading

Wikious

Boobota

Sagapedia