From Old Norse mǿta, from Proto-Germanic *mōtijaną. Compare Norwegian møte, Danish møde, Swedish möta.
mæta (weak verb, third-person singular past indicative mætti, supine mætt)
infinitive (nafnháttur) |
að mæta | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
mætt | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
mætandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég mæti | við mætum | present (nútíð) |
ég mæti | við mætum |
þú mætir | þið mætið | þú mætir | þið mætið | ||
hann, hún, það mætir | þeir, þær, þau mæta | hann, hún, það mæti | þeir, þær, þau mæti | ||
past (þátíð) |
ég mætti | við mættum | past (þátíð) |
ég mætti | við mættum |
þú mættir | þið mættuð | þú mættir | þið mættuð | ||
hann, hún, það mætti | þeir, þær, þau mættu | hann, hún, það mætti | þeir, þær, þau mættu | ||
imperative (boðháttur) |
mæt (þú) | mætið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
mættu | mætiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
infinitive (nafnháttur) |
að mætast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
mæst | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
mætandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég mætist | við mætumst | present (nútíð) |
ég mætist | við mætumst |
þú mætist | þið mætist | þú mætist | þið mætist | ||
hann, hún, það mætist | þeir, þær, þau mætast | hann, hún, það mætist | þeir, þær, þau mætist | ||
past (þátíð) |
ég mættist | við mættumst | past (þátíð) |
ég mættist | við mættumst |
þú mættist | þið mættust | þú mættist | þið mættust | ||
hann, hún, það mættist | þeir, þær, þau mættust | hann, hún, það mættist | þeir, þær, þau mættust | ||
imperative (boðháttur) |
mæst (þú) | mætist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
mæstu | mætisti * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
mættur | mætt | mætt | mættir | mættar | mætt | |
accusative (þolfall) |
mættan | mætta | mætt | mætta | mættar | mætt | |
dative (þágufall) |
mættum | mættri | mættu | mættum | mættum | mættum | |
genitive (eignarfall) |
mætts | mættrar | mætts | mættra | mættra | mættra | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
mætti | mætta | mætta | mættu | mættu | mættu | |
accusative (þolfall) |
mætta | mættu | mætta | mættu | mættu | mættu | |
dative (þágufall) |
mætta | mættu | mætta | mættu | mættu | mættu | |
genitive (eignarfall) |
mætta | mættu | mætta | mættu | mættu | mættu |
From Old Norse meta, from Proto-Germanic *metaną.
mæta
present | past | ||||
---|---|---|---|---|---|
infinitive | mæta | — | |||
participle | mætandi, mætande | mætin | |||
active voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
iæk | mæter | mæti, mæte | — | mat | māti, māte |
þū | mæter | mæti, mæte | mæt | *mast | māti, māte |
han | mæter | mæti, mæte | — | mat | māti, māte |
vīr | mætum, mætom | mætum, mætom | mætum, mætom | mātum, mātom | mātum, mātom |
īr | mætin | mætin | mætin | mātin | mātin |
þēr | mæta | mætin | — | mātu, māto | mātin |
mediopassive voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
iæk | mæts | mætis, mætes | — | mats | mātis, mātes |
þū | mæts | mætis, mætes | — | *masts | mātis, mātes |
han | mæts | mætis, mætes | — | mats | mātis, mātes |
vīr | mætums, -oms | mætums, mætoms | — | mātums, mātoms | mātums, mātoms |
īr | mætins | mætins | — | mātins | mātins |
þēr | mætas | mætins | — | mātus, mātos | mātins |