geit

• Geluid:  geit    (hulp, bestand)
• IPA: / ɣɛit / (1 lettergreep)
  • (Noord-Nederland): /ˈχɛɪ̯t/
  • (Vlaanderen, Brabant): /ˈɣɛːt/
  • (Limburg): /ˈɣɛɪ̯t/

• geit

• erfwoord via Middelnederlands: geit / gheet van Oudnederlands: get, in de betekenis van ‘herkauwer’ aangetroffen vanaf 701; gaat via Germaans: *gaitaz terug op de Proto-Indo-Europeese wortel *gʰaido-, cognaat met Gotisch: 𐌲𐌰𐌹𐍄𐍃 (gaits), Duits: Geiß, Oudnoords: geit, Angelsaksisch:  gāt   → Engels: goat; vergelijk ook Latijn:  haedus zn  "geitenlam", Armeens: ձի (ji) "paard", Sanskriet  हय zn  (haya) "paard", Litouws:  žaĩsti ww  "spelen" en Russisch:  заяц zn  (zájats) "haas" ^{[1] [2] [3]}

de geit v

1. (evenhoevigen) (veeteelt) bepaald soort zoogdier Capra aegagrus hircus 

   • Zij hebben een geit geadopteerd. 

   ▸ Hij ging op het geluid af en zag, op een bergweitje tussen de rotsen, een kleine donkere jongen zijn geiten hoeden.^[4]

2. (scheldwoord), (persoon) scheldwoord voor een vrouw

   • Wat is dat een stomme geit, zeg! 

3. (persoon) benaming voor een grappig, eigenaardig persoon

   • Hij is toch zo'n geit, je blijft lachen met hem. 

• bok, lam, weer, mekkeren

• bezoargeit, geiten, holhoornigen, herkauwers, evenhoevigen

• Arabische thargeit, balearengeit, bezoargeit, himalayathargeit, Kretenzische wilde geit, nilgirithargeit, schroefhoorngeit, sneeuwgeit, thargeit

• addaxgeit, angorageit, berggeit, bosgeit, dwerggeit, hemelgeit, huisgeit, huurgeit, kameelgeit, kasjmiergeit, kemelgeit, klapgeit, klimgeit, klipgeit, melkgeit, reegeit, schroefgeit, steengeit, stookgeit, tikgeit, typegeit

• geitachtig, geitantilope, geitbrasem, geiten, geitenbaard, geitenbaars, geitenblad, geitenboer, geitenboerderij, geitenbok, geitenbond, geitenborst, geitenboter, geitenbreier, geitendrek, geitenfuif, geitengras, geitenhaar, geitenharen, geitenherder, geitenhoeder, geitenhoefblad, geitenhouder, geitenhouderij, geitenhuid, geitenkaas, geitenkeuring, geitenkeutel, geitenkop, geitenkruid, geitenkut, geitenkuttekop, geitenlam, geitenleder, geitenleer, geitenleren, geitenlul, geitenmelk, geitenmelker, geitenmest, geitenneuker, geitenoog, geitenpad, geitenpoep, geitenpoot, geitenras, geitenrust, geitensik, geitenstal, geitenteelt, geitenvacht, geitenvel, geitenvijg, geitenvlees, geitenvoet, geitenwol, geitenwollen, geitenyoghurt, geitepoep, geitgazelle

• Indien geit wordt beschouwd als individu van de familie of andere groep geiten zie dan Hyponiemen geiten

geit

1. tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van geien
   

   • Jij geit. 

2. derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van geien
   

   • Hij geit. 

3. (verouderd) gebiedende wijs meervoud van geien
   

   • Geit! 

geit

1. enkelvoud tegenwoordige tijd van geiten
2. gebiedende wijs van geiten

• giet

• Het woord geit staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "geit" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?

geit v

1. (evenhoevigen) geit

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?

geit g

1. (evenhoevigen) geit

• : IPA: /ɣɛ^ɪt/ ~ /ɣɛ^ɪð/ (Etsbergs)
• : IPA:
  • (Etsbergs): /ɣɛ^ɪt/
  • (Maastrichts): /ɣɛːt/

• geit

geit

1. derde persoon enkelvoud in de tegenwoordige tijd van gaon.

geit m/v

1. v: geit (vrouwelijke geit)
2. m: bok
3. m/v: (evenhoevigen) geit (soort)

• bók