wagen

Niet te verwarren met: Wagen

• Geluid:  wagen    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈwaɣə(n) / (2 lettergrepen)
  • (Noord-Nederland): /ˈʋaːχə(n)/
  • (Vlaanderen, Brabant, Limburg): /ˈʋaːɣə(n)/

• wa·gen

• In de betekenis van ‘voertuig’ aangetroffen vanaf 838 ^{[1] [2]}

de wagen m

1. kar
2. (verkeer) auto

• (intensivering) klassewagen, moordwagen

•  het paard achter de wagen spannen

de wagen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord waag

wagen

1. overgankelijk iets riskants ondernemen

   • Er werd een poging gewaagd de rivier over te steken. 

2. overgankelijk iets ondernemen waarvan je niet zeker bent dat het zal lukken

   ▸ Ik liep ten slotte bijna elke dag dezelfde afstand als een marathon, dus dacht ik een kansje te kunnen wagen.^[3]

3. wederkerend zich ~ : een risico op zich laden

   • Daar waagde hij zich niet aan. 

• gewagen

• gewaagd, waaghals, waagster, waagstuk

• Het woord wagen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "wagen" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• wa·gen

wagen

1. wagen

wagen

1. (verkeer) wagen; auto

wagen

1. (verkeer) wagen; auto